The sleep and dreams in Upanishads - a sign of immortality

W upaniszadach zawarte są nowe filozoficzne i religijne idee, które pojawiły się na skutek rozwoju myśli świętych wed i rytualistycznych brahmanów. Jedną z głównych, jest koncepcja atmana, wewnętrznej części człowieka, która jest połączona z wyższą rzeczywistością – brahmanem. Związek między nimi jest opisywany w kategoriach “czterech stanów świadomości”, a jedność osiągana w ostatnim z nich, nazywanym “turija”. Ten błogi stan krańcowego szczęścia istnieje ponad zwykłą zdolnością poznawczą człowieka i jest nieopisywalny z powodu swej niedualistycznej natury. Zakłada identyczność podmiotu i przedmiotu. Wyjaśniając to zjawisko, myśliciele upaniszad porównywali je z innymi poziomami ludzkiej świadomości – stanem bycia przebudzonym, śnienia i snu głębokiego bez marzeń sennych. W rezultacie, uznali tajemniczy stan głębokiego snu, jako rodzaj znaku istnienia świętej rzeczywistości – nieśmiertelnej zasady świata.In Upanishads, there are some new philosophical and religious concepts which have emerged from the development of thought of sacred Vedas and ritualistic Brahmanas. One of the main is the concept of Atman, the internal part of human being which is connected with superior reality – Brahman. The connection between them is described in terms of „four stages of consciousness” and the unity is achieved in last one called „turija”.This blissful stage of ultimate happiness is beyond of ordinary ability of human cognition and it is not describable in words because of its non-dualistic nature. It implies the identity of subject and object. Explaining this phenomenon, Upanishadic thinkers compared it with other levels of human consciousness – the state of being awake, state of dreams and deep sleep without dreams. As a result, they recognized the mysterious state of deep sleep as a kind of sign of existence of divine reality – immortal principle of the world