Organized criminal groups in Japan and their sociolect. A try at a semiotic and anthropological analysis of the substantial vocabulary.

Praca porusza temat charakteru nazewnictwa japońskiego socjolektu przestępczego, mając na celu udowodnienie, iż możliwym jest klasyfikacja języka zorganizowanych grup przestępczych yakuza w obrębie polskiej typologii socjolektalnej dzielącej język środowiskowy na trzy podstawowe kategorie: zawodową, tajną oraz ekspresywną. Próbowano równocześnie wskazać podobieństwa łączące techniki słowotwórcze stosowane w polskim i japońskim socjolekcie przestępczym. W zakres badań weszło również przyjrzenie się stopniowi przenikalności japońskiej leksyki mafijnej do literatury, filmu i komiksu.W badaniu wykorzystano semantykę jako metodę analizy nazewnictwa w japońskim socjolekcie przestępczym oraz prace naukowe Stanisława Grabiasa i Aleksandra Wilkonia z zakresu typologii socjolektalnej.Zgodnie z przypuszczeniami, techniki słowotwórcze stosowane w polskim socjolekcie przestępczym w dużej mierze pokrywały się z mechanizmami obecnymi w języku yakuzy. Podobieństwa te udało się wykazać poprzez analizę etymologiczną wybranych japońskich leksemów socjolektalnych. Odkryte podobieństwa procesów powstawania nowotworów socjolektalnych w obu środowiskach umożliwiły potwierdzenie, iż zarówno polski, jak i japoński socjolekt przestępczy można z powodzeniem klasyfikować w zakresie tej samej typologii, oraz, że w obu tych językach środowiskowych przeważa kategoria tajna. Udowodniono również, iż proces przenikania utajnionego nazewnictwa socjolektalnego do potocznej odmiany języka ogólnego przebiega w podobnym stopniu w obu kulturach, doprowadzając do dekryptażu intencjonalnie tajnej leksyki przestępczej.The paper deals with sociolectal nomenclature used by the Japanese criminal world, focusing on proving possible to classify the language of yakuza groups within the Polish typology of argots, which divides secret languages into three main sociolectal categories: professionalism, secrecy and expressiveness. The author also attempted to point similarities linking the word formation technics applied in both Polish and Japanese criminal sociolects and explored how yakuza’s vocabulary permeats into contemporary literature, film and comics.The test methods used in this study include semantics as means of analysing Japanese criminal world’s nomenclature, as well as sociolectal typology works of Stanisław Grabias and Aleksander Wilkoń. As it had been presumed, the word formation technics present in Polish criminal groups’ language bear a strong resemblance to those applied in Japanese yakuza sociolect. The similiraties discovered through etymological analysis of selected Japanese sociolectal lexemes allowed to confirm that it is possible to classify Polish and Japanese secret languages within the same sociolectal typology, while both sociolects being dominated by the category of secrecy. The study also proved the vocabulary of Polish and Japanese criminal groups permeats into modern informal language in similar degree, stripping the intentionally secret langaues of their covertness