Development and validation of method for the determination in serum aripiprazole.

Schizofrenia jest to choroba mózgu, która zaburza każdy poziom funkcjonowania człowieka, która nawet obecnie, w epoce leków przeciwpsychotycznych, może prowadzic do degradacji osobowości i głebokiego upośledzenie funkcjonowania. Korzenie pojęcia tkwią w XIX-wiecznej psychiatrii, gdzie niejasne i ogólnikowe pojęcie szału i obłąkania (versania) poddano próbom klasyfikacji. Najbardziej uderzającym objawem schizofrenii jest jej szeroki zakres psychoz o rozmaitej etiologii. Oznaki i objawy schizofrenii są różnorodne i złożone, najczęściej obejmują zaburzenia postrzegania (omamy), myślenia przyczynowo - skutkowego (urojenia), zachowania celowego (awolicja) i ekspresji emocjonalnej (zblednięcie afektu lub jego spłycenie). Żadnego pojedynczego objawu nie można traktować, jako patognomonicznego lub definiującego chorobę, bo każdy z nich występuje u niektórych pacjentów, ale nie u wszystkich. Ryzyko zachorowania na schizofrenię wynosi dla populacji ogólnej 0,5 – 1 % w ciągu całego życia. Za najbardziej prawdopodobne wydaje się jednoczesny udział czynników biologicznych, zwłaszcza genetycznych, jak i środowiskowych. Przegląd piśmiennictwa z kilku ostatnich lat odnoszącego się do chorych na schizofrenię koncentruje się wokół trzech głównych zagadnień: podłoże genetyczne, zaburzenia neuroprzekaźnictwa w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN), głównie w zakresie układu dopaminergicznego i serotonergicznego, jak również GABAergicznego, glutaminergicznego i noradrenergiczneg, oraz szeroko rozumianych czynników środowiskowych. Obecnie standardem w diagnozowaniu schizofrenii są dwa główne systemy klasyfikacji chorób psychicznych, w oparciu, o które rozpoznaje się schizofrenię. Są to: Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10), która została opracowana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) i jest stosowana w Polsce, podobnie jak w całej Europie, oraz Klasyfikacja DSM-IV (Diagnostyczny i Statystyczny Podręcznik Zaburzeń Psychicznych, wydanie czwarte) wydana przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, jest stosowana w Stanach Zjednoczonych. W związku z coraz szerzej występującą zapadalnością na tę chorobę często utajoną i trudną do zdiagnozowania, wzrasta asortyment leków, które mają zastosowanie w leczeniu schizofrenii, począwszy od najstarszej grupy – pochodnych fenotiazyny, do leku najnowszego – aripiprazolu. Jest on pierwszym preparatem z nowej grupy neuroleptyków, określanych mianem stabilizatorów systemu dopaminergiczno – serotoninergicznego. Uważa się, że skuteczność arypiprazolu w leczeniu schizofrenii jest związana ze skojarzonym działaniem częściowo agonistycznym w stosunku do receptora dopaminowego D2 i serotoninowego 5HT1a oraz antagonistycznym w stosunku do receptora serotoninowego 5HT2a. Aripiprazol cechuje się dobra tolerancją, powoduje mniej objawów niepożądanych niż inne leki przeciwpsychotyczne, co sugeruje, że ten preparat może być chętniej od innych neuroleptyków stosowany w leczeniu długoterminowym. Analizę próbek pod kątem oznaczenia aripiprazolu prowadzono za pomocą wysokosprawnej chromatografii cieczowej HPLC z detektorem diodowym DAD, przy zastosowaniu aparatu firmy MERCK HITACHI. Technika HPLC – DAD umożliwia jednoczesną analizę wielu związków zapewniając równocześnie niskie granice wykrywalności analitów. Do opracowania metody została użyta surowica wolna od analitów (surowica kontrolna), do której dodawano analizowane substancje w ściśle określonym stężeniu. Materiałem badanym była próbka krwi od pacjenta z Kliniki Psychiatrii osób Dorosłych, Katedra Psychiatrii CMUJ. Próbka została pobrana nieinwazyjnie za zgodą Komisji Bioetycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego o nr. KBET/46/B/2010. W pracy podjęto próbę opracowania i walidacji metody oznaczania aripiprazolu w surowicy. Celem było wykorzystanie opracowanej metodyki do zbadania materiału pochodzącego od pacjenta chorego na schizofrenię. Ostatecznie określono przydatność opracowanej metodyki do analizy materiału pochodzenia klinicznego.Schizophrenia is a brain disease that interferes with every level of human functioning, which, even now, in the era of antipsychotic drugs, may lead to degradation of the personality and profound impairment of functioning. The roots of the concept lie in the XIX-century psychiatry, where the unclear and vague concept of crazy and of insanity (versania) were tested for classification. The most striking symptom of schizophrenia is its wide range of varying aetiology of psychosis. Signs and symptoms of schizophrenia are diverse and complex, often include disturbances of perception (hallucinations), thought the cause - effect relationship (delusions), intentional behavior and emotional expression (affective pale or shallow). No single symptom can not be regarded as defining illness or because each of them occur in some patients, but not all.The risk of developing schizophrenia in the general population is 0.5 - 1% over the life course. The most likely seems to be the simultaneous participation of biological factors, especially genetic and environmental. Review of the literature of the last few years relating to schizophrenia focuses on three major issues: genetic, abnormal neurotransmission in the central nervous system (CNS), mainly in the dopaminergic and serotonergic, and GABA ergicznego, and broadly defined environmental factors .Now standard in the diagnosis of schizophrenia are two major classification systems of mental illness, based, on which is diagnosed with schizophrenia. These are: the International Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD-10), which was developed by the World Health Organization (WHO) and is used in Poland, as in Europe, and the DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, the fourth edition) published by the American Psychiatric Association, is used in the USA. As a result more and more frequent incidence of this disease is often hidden and difficult to diagnose, increasing range of drugs that are used in the treatment of schizophrenia, ranging from the oldest group - phenothiazines, the newest drug - aripiprazole. It is the first drug of a new group of antipsychotics, known as dopaminergic stabilizers serotonergic system. It is believed that the effectiveness of aripiprazole in schizophrenia is associated with the combined effects of partial agonists for dopamine D2 and serotonin 5HT1a and antagonistic to serotonin 5HT2a receptor. Aripiprazole is characterized by good tolerance, causes fewer side effects than other antipsychotics, which suggests that this formulation may be more likely than other antipsychotics used to treat long-term. Analysis of samples for determination of aripiprazole performed using high performance liquid chromatography with diode array detector DAD, using a apparatus MERCK HITACHI. HPLC - DAD for simultaneous analysis of many compounds while providing low detection limits of analytes. To develop the method we used serum-free analytes (serum control), which analyzed the substances were added at a specified concentration. The material studied was a sample of blood from a patient with the Department of Adult Psychiatry, Department of Psychiatry, Jagiellonian University Medical College. The sample was collected non-invasively with the approval of the Bioethics Committee of the Jagiellonian University of number KBET/46/B/2010. This paper attempts to develop and validate methods for the determination of aripiprazole in the serum. The aim was to use the methodology developed to examine the material coming from a patient with schizophrenia. Finally determined the usefulness of the methodology developed for the analysis of materials of a clinical trial