Współczesne edukacyjne konteksty dziedzictwa kulturowego

Książka stanowi kontynuację rozważań Autorki nad relacją edukacji i dziedzictwa kulturowego (wcześniejsza praca: "Edukacja na rzecz dziedzictwa kulturowego. Aspekty teoretyczne i praktyczne" (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego)(2008). Praca zawiera publikację trzech odrębnych wystąpień konferencyjnych Autorki poświęconych kolejno środowisku wychowawczemu jakim może i powinien być publiczny (ogólnie dostępny) park zabytkowy na przykładzie założeń parkowo-ogrodowych Krakowa. Autorka akcentuje tu genezę (inspirację do swojej koncepcji odwołując się do idei wychowania jordanowskiego, zrealizowanej w XIX wieku w Krakowie, a następnie korzystając z inspiracji i doświadczeń amerykańskich (Boston) proponuje własną autorską koncepcję wychowania w parku odwołując się do założeń edukacji artystycznej, historycznej i ekologicznej. W tekście drugim Autorka przybliża koncepcję edukacji na rzecz dziedzictwa kulturowego przywołując koncepcję filozofów niemieckich i polskiej pedagogiki kultury. W tym kontekście odwołuje się do pedagogiki miejsca i pedagogiki tradycji oraz rozwija teoretyczne aspekty projektów edukacyjnych z zastosowaniem użycia obiektów i miejsc dziedzictwa kulturowego. Przybliża rezultaty badawcze oraz zastosowania. W analizie odwołuje się do trendu, który powstał na przełomie lat dziewięćdziesiątych XX i XXI wieku przynosząc i rozwijając zmianę w filozofii dziedzictwa wprowadzonej przez Radę Europy (model partycypacyjny) i promowanie dziedzictwa w społeczeństwie. Przykładem takim jest uczestnictwo Polski w międzynarodowym projekcie europejskim "Heritage Counts for Europe". W rozważaniach pojawiają się odniesienia do kształtowania się indywidualnych tożsamości, które w dużym zakresie są kształtowane przez doświadczenie miejsca i przestrzeni w której "wnikanie w znaki i symbole" wydaje się być wyjątkowo ważnym aspektem edukacji (regional education). Część trzecia skupia się na pojęciu "krajobrazu". Na potrzeby tej pracy autorka proponuje wyróżnić trzy rodzaje krajobrazu: naturalny, kulturowy i cywilizacyjny. Spotykane są też mieszane typy krajobrazów. Te rozważania powodują wprowadzenie takich rodzajów pedagogiki jak: pedagogika miejsca wspólnego, pedagogia ciszy, pedagogika aktywna i pedagogika zasobów zachowanych dziedzictwa (legacy pedagogy), takich jak woda, klimat, ale także historyczne, artystyczne dobra z całego świata, co umożliwia zbudowanie relacji pomiędzy kulturami i daje szansę na zrozumienie innych kultur.A book is a continuation of Author’s considerations on relations between education and cultural heritage (earlier book on: Education for cultural heritage. Theoretical and Practical Aspects, Jagiellonian Edition, Kraków 2008) which was published only in Polish. The book contains three separate papers presented at scientific conferences. The first part is devoted to the educational surroundings which may be and should be a public historic park (easily accesible for everyone) on the example of park and garden sites of Kraków. The author accentuates the origin of a conception referring to the idea of Jordan Park in Kraków and next proposes own conception of education in a park referring to the artistic, historic and ecological education. In the second text the Author refers to the education for cultural heritage. In this context she refers to the pedagogy of tradition and develops theoretical aspects of educational projects which applied places and objects of cultural heritage. In analyses she refers to the trend which had arisen at the turn of 90. of the 20th century - a change in a philosophy of heritage (participation approach) and the promotion of a heritage in a society. There are some considerations on shaping individual identities which in a large extend are formed by an experience of a place and a space in which "deciferation of symbols and signs" seems to be exceptionally important aspect of education (regional education). The third part concentrates on a "landscape" concept. For the purposes of the book the author proposes to distinguish three types of landscapes: natural, cultural, civilizational one. These considerations evoke introduction of such branches of pedagogy like: pedagogy of a common place, a pedagogy of silence, active pedagogy, and legacy pedagogy e.g. protection and care of legacy resources such as water, climate, but also historic, artistic and the ones goods which are from the whole world which and they enable to build up relations between cultures and the give chance of understanding of the other cultures