Ressetlement of Ukrainians from Poland to USSR between 1944-1946 und the operation Vistula in polish historiography.

The aim of my work was to present the situation of the Ukrainian minority in Poland and to show the causes, course and consequences of ressetlements that affected the Ukrainians in postwar Poland. This population resided mainly border region, an area ethnic borderland where different minorities lived together. However, since the beginning of the twentieth century there has been deterioration of Polish-Ukrainian relations, which was related to the aspirations of the Ukrainians to build an independent state and it was also connected with the events of the times when Poland was under the Soviet and Nazi occupation. The deterioration of these relationships seemed to be mostly influenced by the battles in Volhynia and Eastern Galicia.The ethnic policy of the Polish authorities in this period was determined from the international and internal situation in the country. The attitude of government to non-Polish population was also essential. Ressetlements of the population were the basis of the historical process of the twentieth-century Europe. They were subject to political thought and practice of totalitarian states, both in the interwar period and during World War II until 1948. Such actions have lead to an airtight anastomosis and creation of nation states. The way to achieve them were a massive ressetlement of people from their natural territory to another state. Few of them took place on the basis of international agreements. In the second chapter I wrote about resettlement of the Ukrainian population from Polish to USSR in the years 1944-1947. They were a result of the signed contract for exchange of population on September 9 1944 by the USSR and the government. As a result, since the beginning of action, that is, from October 15, 1944 Poland has left 480 305 people. The last chapter is devoted to action "Wisla" which began on 28 April 1947. Its immediate cause was the murder of Gen. K. Swierczewski. The main objective of shares of the Ukrainian population were displaced to areas of northern and western Polish. Resettled population was to undergo the polonization, the more that it was deprived the possibility of meeting the basic needs of national, religious, cultural and educational institutions.Celem mojej pracy było przedstawienie sytuacji mniejszości ukraińskiej w Polsce oraz ukazanie przyczyn, przebiegu i skutków wysiedleń, jakie dotknęły Ukraińców w powojennej Polsce. Ludność ta zamieszkiwała głównie przygraniczne województwa, czyli obszar etnicznego pogranicza, na którym wspólnie żyły różne mniejszości. Jednak od początku XX wieku nastąpiło pogorszenie się stosunków polsko-ukraińskie. Były związane m. in. z dążeniami Ukraińców do budowy niepodległego państwa, ale przede wszystkim wydarzeniami czasów okupacji sowieckiej oraz hitlerowskiej. Na pogorszenie się tych relacji wydaje się, że największe znaczenie miały wzajemne walki, a w szczególności te na Wołyniu i w Galicji Wschodniej. Polityka narodowościowa władz polskich w omawianym przez mnie okresie była uwarunkowana (zależna) od sytuacji międzynarodowej i wewnętrznej w kraju. Ważny był również stosunek rządzących do ludności niepolskiej. Los jaki spotkał Ukraińców był odpowiedzią na lansowaną przez władze komunistyczną idee budowy państwa jednonarodowego. Przesiedlenia ludności były podstawą procesu dziejowego XX-wiecznej Europy. Były one uwarunkowane myślą oraz praktyką politycznych państw totalitarnych, zarówno w okresie międzywojennym, jak i w czasie II wojny światowej, aż do 1948 roku. Takie działania miały prowadzić do zespolenia i tworzenia hermetycznych państw narodowych. Drogą do ich osiągnięcia miały być masowe przesiedlenia ludności z ich naturalnego terytorium do innego państwa. Mało to się odbywać na podstawie umów międzynarodowych. W drugim rozdziale pisałam o przesiedleniach ludności ukraińskiej z Polski do USRR w latach 1944-1947. Były one następstwem podpisanej 9 września 1944 roku przez PKWN i rząd USRR umowy o wzajemnej wymianie ludności. W jej wyniku od początku akcji, czyli od 15 października 1944 Polskę opuściło 480 305 osób. W tym też czasie władze zdecydowały się zlikwidować w Polsce obrządek grekokatolicki. Ostatni rozdział poświęcony będzie akcji „Wisła” która rozpoczęła się 28 kwietnia 1947 roku. Jej bezpośrednią przyczyną miało być zabójstwo gen. K. Świerczewskiego. Głównym celem akcji były przesiedlenia ludności ukraińskiej na tereny północnej i zachodniej Polski. Ludność osiedlona w rozproszeniu ulec miała polonizacji. Tym bardziej, że pozbawiano ją możliwość zaspokajania podstawowych potrzeb narodowych, religijnych, kulturowych i oświatowych