The defence of urban sacred. Street art as a struggle for restoration of diverse discourse in urban public space

In this thesis I present one of the main problems concerning contemporary great city – the disappearance of diverse discourse in urban public space.The great cities are a kind of lens reflecting the condition of society, culture, politics and economy of the world. In postmodern times, the habitants of great cities became the consumer-citizens concentrated on satisfying their wishes that are being artificially made by marketing specialists. They became passive bystanders insensitive to others, uncommitted to the life of the city.In XX century public space step by step started to be (with passive agreement of the city habitants) appropriated by private investors, who began changing it to quazi-public or even private spaces of consumerism.The Habermas’s public sphere ceased to exist.Only recently individualities and groups of people opposing to this state of things started to emerge – among others alter-globally orientated street artists.In this thesis I prove that street artists, often using means and language of advertisement; using sarcasm, joke, parody or plain poetry present critical view on consumer society. They oppose to privatization and social indifference. Trough their art they engage city habitants to taking part in urban discussion, in urban life and thus they contribute to restoration of democratic discourse in public space.W pracy tej przedstawiam jeden z głównych problemów nurtujących współczesne wielkie miasto – zanik zróżnicowanego dyskursu w publicznej przestrzeni miejskiej.Wielkie miasta są rodzajem soczewki odzwierciedlającej stan społeczeństwa, kultury, polityki i gospodarki światowej.W czasach ponowoczesnych mieszkańcy wielkich miast stali się obywatelami-konsumentami zorientowanymi na zaspokojenie pragnień sztucznie kreowanych przez specjalistów od marketingu. Stali się biernymi obserwatorami nieczułymi na drugiego człowieka, niezaangażowanymi w życie miasta.W XX w. publiczna przestrzeń krok po kroku zaczęła być (za biernym przyzwoleniem mieszkańców) zawłaszczana prze prywatnych inwestorów, zamieniających ją w quazi-publiczne lub wręcz prywatne przestrzenie konsumpcji.Habermasowska sfera publiczna przestała istnieć.Dopiero stosunkowo niedawno zaczęły pojawiać się jednostki i grupy osób sprzeciwiające się takiemu stanowi rzeczy - między innymi zorientowani alterglobalistycznie street artyści. W niniejszej pracy dowodzę, że artyści uliczni często posługując się środkami i językiem reklamy; wykorzystując sarkazm, żart, parodię czy zwyczajną poezję, przedstawiają krytykę społeczeństwa konsumpcyjnego. Przeciwstawiają się prywatyzacji i ospałości społecznej. Angażują mieszkańców miasta do zabrania głosu w miejskiej dyskusji. Przyczyniając się, dzięki temu, do przywrócenia demokratycznego dyskursu w miejskiej przestrzeni