Metaphysics of space in Krzysztof Kieslowski’s Decalogue series

Praca stanowi próbę wniknięcia w metafizykę Dekalogu Krzysztofa Kieślowskiego poprzez zbadanie związków pomiędzy refleksją reżysera a filmową formą, za pomocą której znajduje ona wyraz. W pracy autorka formułuje wywiedzione z teorii filmu rozumienie przestrzeni w filmie oraz odpowiada na pytanie czym jest w twórczości Kieślowskiego metafizyka. Rozdział pierwszy pracy ma charakter opisowy i poświęcony jest charakterystyce późnej twórczości Kieślowskiego w kontekście związku pomiędzy refleksją a formą. Rozdziały drugi i trzeci mają charakter analityczny oraz stanowią meritum pracy, czyli próbę uchwycenia refleksji metafizycznej w filmowej formie, przy czym w rozdziale drugim omawiana jest przestrzeń kadru, natomiast w trzecim przestrzeń świata przedstawionego. Metoda badawcza oparta została na neoformalistycznej teorii filmu, która pomaga ujawnić formalne przyczyny metafizycznej aury przypisywanej Dekalogowi.This paper is a trial of casting an insight on metaphysics in Krzysztof Kieslowski's Decalogue series by examining the relations between the director's line of thought and movies' form, being the emanation of this line.In the paper, the author formulates the understanding of space that stems from the theory of film in general and answers the question of what is metaphysics in the works of Kieslowski.Chapter one has a descriptive character and is dedicated to characteristics of Kieslowski's late works in the context of relation between thought and form.Chapters two and three are of an analytical character and are the most crucial part of the paper, that is a trial of capturing the metaphysical thought in the form of a movie. Chapter two discusses the space of frame, whilst chapter three elaborates on the space of the featured world.The research method has been based on the neo-formalistic film theory, which helps to expose the formal roots of metaphysical aura attributed to Kieslowski's Decalogue