Ethnic music of Belarus (the history and the present)

Since the mid-1990s a trend of ‘coming back to the roots’ can be observed in Belorussian music. The purpose of this paper is an attempt to present contemporary ethnic music scene of Belarus, based on the example of three different music groups and extensive musical instrumentarium. It will allow to show diversity and originality of the phenomenon of current fascination for the ancestors music.The paper consists of two chapters. The first one discusses the works of three music bands as well as the customs they reconstruct. The first group presented is Guda, specializing in ritual repertoire and using acapella singing technique above all others. The band draws on archaic vocal forms, using a distinctive method of archaic singing, the so-called ‘golosnoye pieniye’. The next subchapter is dedicated to the works of Troitsa with its charismatic leader Ivan Kirchuk. Being a well-educated ethnologist, over the course of many years he has been organizing ethnographic expeditions aimed at collecting numerous voice recordings and acquiring knowledge about traditional instruments and the ‘golosnoye pieniye’ technique. The last part of this chapter deals with the activity of Stary Olsa, playing mainly early music. The group is famous for reconstructing and playing medieval and Renaissance instruments as well as accurate restoration of historical compositions.Musical instruments are the subject of the second chapter. It describes a brief history and design of the instruments, quotes sources confirming their centuries-old origins. A rebirth of interest in such instruments as bagpipes, Jew’s harp, lute or gusli is observed nowadays. Their re-creators and aficionados, most of whom are members of bands specializing in traditional music, have greatly contributed to the revival of Belorussian ethnic music. By organizing festivals or becoming involved in multiple musical projects, they succeed in reviving the unique musical atmosphere of the ancestors.Od połowy lat 90. XX w. w muzyce białoruskiej daje się zauważyć trend „powrotu do źródeł”. Celem pracy jest próba przedstawienia współczesnej białoruskiej sceny muzyki etnicznej na przykładach trzech odmiennych grup muzycznych oraz bogatego instrumentarium. Pozwoli to pokazać różnorodność i oryginalność zjawiska wynikającego z aktualnej fascynacji muzyką przodków.Praca składa się z dwóch rozdziałów. W pierwszym omówiono twórczość trzech grupy muzycznych wraz z odtwarzanymi przez nie zwyczajami. Jako pierwszą przedstawiono grupę Guda, specjalizującą się w repertuarze obrzędowym i posługującą się przede wszystkim techniką śpiewu a cappella. Zespół sięga do archaicznych form wokalnych, używając charakterystycznej metody wydobywania dźwięku, tzw. śpiewokrzyku. Kolejny podrozdział poświęcony został twórczości muzyków Troitsa, w którym na pierwszy plan wysuwa się charyzmatyczna postać Iwana Kirczuka. Lider owej formacji, będący z wykształcenia etnologiem, przez wiele lat prowadził ekspedycje etnograficzne, podczas których gromadził liczne nagrania śpiewów, poznawał ludowe instrumenty oraz technikę śpiewu białego. Ostatnia część tego rozdziału traktuje o działalności muzycznej zespołu Stary Olsa, trudniącego się przede wszystkim muzyką dawną. Grupa słynie z rekonstruowania i gry na średniowiecznych i renesansowych instrumentach oraz z wiernego odtwarzania historycznych kompozycji.Tematyką drugiego rozdziału są instrumenty muzyczne. Przedstawiono krótkie historie i budowę instrumentów, przytoczono źródła potwierdzające ich wielowiekowy rodowód. Obecnie zauważa się ponowne zainteresowanie takimi instrumentami jak dudy, drumla, lutnia czy gusli. Ich rekonstruktorzy i pasjonaci, będący najczęściej członkami zespołów specjalizujących się w muzyce tradycyjnej, w znacznym stopniu przyczynili się do ożywienia białoruskiej muzyki etnicznej. Poprzez organizację festiwali czy angażowanie się w różnorakie projekty muzyczne, udaje im się wskrzesić wyjątkową muzyczną atmosferę przodków