ALAD level in blood and histopathological changes in liver of bank vole female chronically exposed to cadmium and lead

The aim of this study was to investigate how the long-term exposure to cadmium and/or lead influences physiological condition females of bank voles (Myodes glareolus). For a period of three months the animals were receiving distilled water with cadmium chloride (CdCl2) and/or lead nitrate (PbNO3). The experiment was carried out sixty females of bank voles, which were divided into six groups according to dose of exposure: I (Cdw) – bank voles receiving high dose of cadmium (50 µg/g); II (CdwPbw) – animals receiving high dose of cadmium (50 µg/g) and high dose of lead (100 µg/g); III (CdwPbn) - animals receiving high dose of cadmium (50µg/g) and low dose of lead (20 µg/g); IV (Pbw) - bank voles receiving high dose of lead (100 µg/g); V (Pbn) – animals receiving low dose of lead (20 µg/g); VI (K) - control group receiving only distilled water.After three months of exposure animals were killed. The blood from heart was taken to measure haematological parameters (the haematocrit value and haemoglobin level), δ - ALAD activity. Livers and faeces were taken to measure concentrations of metals: Cd, Pb, Cu, Zn, Fe. In the liver, histopathological changes were assessed.Accumulations of cadmium and lead were parallel to metals doses. Decrease of δ ALAD activity was observed only in blood of animals receiving high dose of lead. The histopathological changes were found in the livers of groups exposed to toxic metals.Celem niniejszej pracy było zbadanie wpływu równoczesnego podawania roztworów kadmu i/lub ołowiu na stan fizjologiczny samic nornicy rudej (Myodes glareolus). Przez okres trzech miesięcy zwierzętom podawano wodę destylowana skażoną chlorkiem kadmu (CdCl2) i/lub azotanem ołowiu (PbNO3). Doświadczenie zostało przeprowadzone na 60 samicach nornicy rudej, które przydzielono do sześciu grup w zależności od dawki narażenia: I (Cdw) - nornice otrzymujące wysoką dawkę kadmu (50 µg/g); II (CdwPbw) - zwierzęta otrzymujące wysoką dawkę kadmu (50 µg/g) i wysoką dawkę ołowiu (100 µg/g); III (CdwPbn) - zwierzęta otrzymujące wysoką dawkę kadmu (50 µg/g) i niską dawkę ołowiu (20 µg/g); IV (Pbw) - nornice otrzymujące wysoką dawkę ołowiu (100 µg/g); V (Pbn) - zwierzęta otrzymujące niską dawkę ołowiu (20 µg/g); VI (K) - grupa kontrolna otrzymująca tylko wodę destylowaną. Po trzymiesięcznym okresie narażenia zwierzęta zabito. Pobrano krew z serca i oznaczono w niej parametry hematologiczne (wskaźnik hematokrytu i poziom hemoglobiny) oraz aktywność dehydratazy kwasu δ - aminolewulinowego. Pobrano także wątrobę oraz końcowy odcinek jelita wraz z kałem, w których oznaczono poziom: Cd, Pb, Cu, Zn, Fe. W wątrobie dokonano oceny zmian histopatologicznych.Narażenie na kadm i/lub ołów wpłynęło na akumulację metali toksycznych (Cd i Pb) oraz na koncentrację pierwiastków fizjologicznych (Cu, Zn, Fe) w wątrobach zwierząt oraz w kale. Najniższe stężenie ALAD-u stwierdzono w grupach nornic, które w trakcie doświadczenia były poddane działaniu wysokiej dawki ołowiu. Odnotowano zmiany histopatologiczne w wątrobach grup narażonych na działanie metali toksycznych