The treatment of sclerosis multiplex

On account of the specificity of a demyelinating disease such as multiple sclerosis, the therapy applied is complex in its character. The treatment of sclerosis multiplex includes the conduct in the phase of the disease, the disease modifying treatment, the symptomatic treatment and rehabilitation. In the disease exacerbation, methylprednisolone is applied most frequently. The therapy aimed at modifying the disease is divided into immunomodulation and immunosuppression. The commonly applied immunomodulative medications include interferon β- 1A, interferon β- 1B, glatiramer acetate and natalizumab whereas the immunosuppressive medications encompass mitoxantrone and cyclophosphamide. The symptomatic treatment consists in the reduction of severity and inhibition of escalation of the most bothersome symptoms, including spasticity, urogenital system disorders, tiredness and pain. Rehabilitation ought to be extensive and to contain physical, psychological and social rehabilitation.Ze względu na specyfikę choroby demielinizacyjnej, którą jest stwardnienie rozsiane, stosowana terapia na złożony charakter. Leczenie sclerosis multiplex obejmuje postępowanie w rzucie choroby, leczenie modyfikujące chorobę, leczenie objawowe oraz rehabilitację. w zaostrzeniu choroby najczęściej stosowanym lekiem jest metyloprednizolon. Terapia mająca na celu modyfikację choroby dzieli się na immunomodulację oraz immunosupresję. Do leków powszechnie stosowanych, o działaniu immunomodulującym należą: interferon β- 1A, interferon β- 1B, octan glatirameru, natulizumab. Natomiast lekami immunosypresyjnymi są mitoksantron i cyklofosfamid. Leczenie objawowe polega na zmniejszeniu nasilenia oraz zatrzymaniu eskalacji najbardziej uciążliwych symptomów, do których między innymi należy spastyczność, zaburzenia układu moczowo-płciowego, zmęczenie, ból. Leczenie rehabilitacyjne powinno być kompleksowe, obejmować rehabilitację fizyczną, psychologiczną tudzież społeczną