The epileptogenecity of brain damages

The brain injury increases the risk of seizures and epilepsy. This thesis was confirmed by experiments performed at the Department of Neuroanatomy, Institute of Zoology, Jagiellonian University. Wistar rats were involved in these studies. Animal brains were damaged on 6th (D6) and 30th (D30) day of age. Next on postnatal day 60th the animals were given injections of kanic acid or pilocarpine (depending on the study) to induce seizures ( status epilepticus). The symptoms of epilepsy in group D30 and control (K) were similar, while in group D6 symptoms showed lower intensity than in control. However, these results are characteristic for kanic acid- induced seizures. When seizures were induced by pilocarpine the results for the individual groups were different. Moreover, after using pilocarpine, the very high mortality in D30 group was observed. Both the age of injured brain and a chemical inducing seizures play a significant role in the epilepsy formation process. However, the type and position of nerve connections that have been destroyed seem to be of greatest importance.In some cases brain damage can help to reduce the symptoms of epilepsy in adult life. This is connected with gliosis, and remodeling of nerve connections in the injured brain.Epileptogenecity is a very complex process. As epilepsy depends on many different factors it is difficult to classify and characterize it.StreszczenieUszkodzenie mózgu zwiększa ryzyko wystąpienia napadów padaczkowych i wystąpienia samej epilepsji. Potwierdzają to badania wykonane przy użyciu modeli zwierzęcych. W badaniach tych wykonano uszkodzenie mózgu w 6 lub 30 dniu życia szczurów rasy Wistar, a następnie zapoczątkowano u zwierząt drgawki podając odpowiednią substancję. Objawy epilepsji wywołanej w wieku dorosłym (60 dzień życia) u zwierząt, których mózgi zostały uszkodzone w 30 dniu po urodzeniu są podobne do objawów, które wystąpiły w kontroli (zwierzęta z nieuszkodzonym mózgiem). Natomiast zwierzęta z uszkodzeniem w 6 dniu przedstawiły znacznie mniejszą podatność na napady padaczkowe niż kontrola. Ten rozkład objawów jest charakterystyczny dla doświadczenia, w którym do wywołania drgawek użyto kwasu kainowego. Kiedy substancją indukującą drgawki była pilokarpina rozkład objawów był inny. Ponadto po użyciu tej substancji odnotowano bardzo wysoką śmiertelność w grupie z uszkodzeniami w 30 dniu. Dowodzi to, że w procesie epileptogenezy ma znaczenie zarówno wiek mózgu, w którym miało miejsce jego uszkodzenie jak i rodzaj substancji wywołującej drgawki. Przede wszystkim ważna jest jakość uszkodzenia czyli to jakie połączenia komórek nerwowych zostały zniszczone i jakie było znaczenie tych połączeń dla poprawnego funkcjonowania całego mózgu.W niektórych przypadkach uszkodzenie mózgu we wczesnych etapach jego rozwoju może wpłynąć pozytywnie na przebieg epileptogenezy wywołanej w wieku dorosłym. Tutaj znaczenie ma proces tworzenia się blizny glejowej i powstawanie nowych połączeń nerwowych.Epileptogeneza jest procesem złożonym i zależnym od wielu czynników dlatego epilepsja jest chorobą trudną do sklasyfikowania i jednoznacznego opisania