Regrets in the late adulthood.Their relation to a sense of happiness.

Erikson i Butler uważają, że efektywne pogodzenie się z żalem z przeszłości ułatwia integrację osobowości w późnej dorosłości, która w rezultacie przejawia się w poczuciu szczęścia. Badanie weryfikowało związki między żalem, dobrostanem psychicznym i kategoriami interpretacji sytuacji związanych z żalem w grupie mężczyzn i kobiet między 60 a 90 rokiem życia. Osoby badane były proszone o opisanie działania i zaniechania powodującego żal, ocenienie jego charakterystyk takich jak możliwość jego zmiany lub poczucie domknięcia oraz aktualne rozumienie tych wydarzeń. Wyniki wskazują na to, że osoby starsze posługiwały się skutecznymi sposobami interpretacji swojego żalu – bez znaczenia jego rozróżnienia na działanie i zaniechanie – w porównaniu z młodszą grupą. Takie osoby spostrzegają w związku z tym wysoki poziom kontroli zewnętrznej, mniej konsekwencji, mniej możliwości zadziałania oraz mniejszą ważność sytuacji, która powoduje żal. Wysoki poziom poczucia szczęścia był związany zarówno z zaawansowanym wiekiem, jak też ze skutecznym rozumieniem swojego żalu. Dodatkowo, osoby starsze oceniały swoje wspomnienia żalu jako posiadające wyższy poziom poczucia domknięcia, co jest zgodne z teoretycznymi założeniami interpretacji żalu. Głównym wnioskiem z przeprowadzonych badań jest twierdzenie, że osoby starsze potrzebują reorganizacji swoich przeszłych, trudnych doświadczeń w celu przeżywania poczucia szczęścia i lepszej jakości życia podczas ostatniego jego etapu. Zgodnie z teorią Eriksona dotyczącą rozwoju osobowości, osoby takie muszą zintegrować swoje Ja, aby prowadzić udane życia i zmniejszyć strach przed śmiercią.Erikson and Butler propose that successfully coming to terms with life regrets facilitates positive personality development in late adulthood, which results in a sense of happiness. This study examined the relationship between life regrets, actual well-being and three categories of coming to terms with past regretted events in a sample of 77 men and women between the ages of 60 and 90 years. Participants were asked to name regrets of action and inaction and appraise these along a number of dimensions such as changeableness and closure, along with the present interpretation of these situations. The results showed that older people presented successful coming to terms with their regrets – no matter if it was an action or inaction – in comparison with the younger group . People with this category of interpretation reported high sense of external control, less consequences, less opportunity to act and less importance of their regretted event. High scores in subjective well being was both connected with the older group and successful interpretation of past events. Moreover, the participant from older group appraised their regrets as having low closure, which is consistent with the theory of coming to terms with regrets. The main conclusion of the study is that older people need to reorganize their past difficult experiences to feel more happiness and high quality of life during the final period of their existence. According to Erikson’s theory of personality development they have to integrate their self to lead a successful life and lower the death anxiety