Лингвистички структурализам

Лингвистиката (jазикословие; лат. lingua, „јазик“) е наука за јазикот со кој комуницираат луѓето, а се смета како дел на семиотиката.Таа го проучува јазикот како средство за комуникација, а во нејзините рамки, одделно се проучуваат јазичните нивоа, нивната интеракција и различните јазични стилови.Лингвистиката е современа и млада научна дејност која се конструира како наука кон крајот на 19 и почетокот на 20 век, кога се засилува научниот интерес за теориските проблеми на јазикот, а нејзините почетоци се сврзани со името на швајцарскиот лингвист Фердинанд де Сосир. Тој е меѓу првите луѓе кои за јазикот зборуваат како за сложена структура, како за систем не еднаш даден и затворен, туку како еден жив и отворен процес, постојано подложен на влијанија и промени.Сè до издвојувањето на лингвистиката како наука, јазикот сепроучувал, пред сè, како средство на културата, во рамките на филологијата.Лингвистиката се издвојува од филологијата во моментот кога нејзинитепроучувања добиле вистинска научна втемеленост и аргументираност.Јазикот, правилно сфатен како структура во која секој елемент е причинско- последично врзан со другите, станува достоен предмет на проучување на идните лингвисти. Се отвораат нови и нови проблеми врзани со знаковната, општествената и психолошката природа на јазикот.Задачите и методите на секоја наука произлегуваат од природата нанејзиниот предмет на проучување. Лингвистиката има за цел да го истражи сложениот јазичен ентитет - неговата природа и начинот на кој функционира тој. Во рамките на лингвистичките проблеми спаѓаат и методите со кои се вршат таквите истражувања