بررسی ارتباط بین فعالیت فیزیکی و شاخص توده بدنی با زمان واکنش در شاغلین اداری دانشگاه

مقدمه: امروزه فعالیت بدنی به‌عنوان یک مبحث مهم در فیزیولوژی، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده است. زمان واکنش (ساده، تشخیصی و انتخابی) یک عامل مهم در انجام بسیاری از تکالیف حرکتی است که به زمان تحریک گیرنده‌های حسی بستگی دارد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین فعالیت فیزیکی و زمان واکنش در بزرگ‌سالان می‌باشد. روش‌ها: این مطالعه، به ‌صورت مقطعی روی 82 نفر از کارمندان مرد، با روش نمونه‌برداری تصادفی ساده انجام شد. جهت تعیین فعالیت فیزیکی و زمان واکنش به ترتیب از پرسشنامه بین‌المللی فعالیت فیزیکی (IPAQ) و دستگاه زمان‌سنج واکنش استفاده گردید. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به وسیله نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت. نتا‌یج: بین زمان‌های واکنش و فعالیت فیزیکی با سن رابطه معناداری وجود داشت (05/0P<)، درحالی‌که بین زمان واکنش انتخابی و فعالیت فیزیکی با سابقه کار رابطه معناداری وجود نداشت. همچنین بین زمان واکنش ساده و فعالیت فیزیکی با شاخص توده بدنی (BMI) رابطه معناداری یافت شد (05/0P<)؛ ولی بین زمان واکنش تشخیصی و انتخابی با BMI رابطه معناداری حاصل نگردید. همچنین، در این مطالعه بین انواع زمان­های واکنش با فعالیت فیزیکی رابطه معناداری به دست آمد (05/0P<). بحث و نتیجه‌گیری: طبق نتایج، افزایش فعالیت فیزیکی موجب کاهش زمان واکنش می‌گردد؛ بنابراین برای کارکنانی که شغل آن‌ها مستلزم عکس‌العمل سریع و دقت بالا می‌باشد، توصیه می‌گردد با افزایش فعالیت بدنی، از زمان واکنش کاسته و در نهایت راندمان شغلی افزایش یابد