بررسي اپيدميولوژيك ليشمانيوز جلدي در دانش آموزان دبستاني منطقه برخوار اصفهان

ليشمانيوز جلدي از بيماري هاي مهم انگلي در مناطق گرمسير و نيمه گرمسير و گرم و مرطوب است و كانون هاي عمده اي از آن در نواحي مختلف كشور از جمله استان اصفهان به صورت آندميك وجود دارد. اولين قدم جهت كاهش موارد اين بيماري، شناخت همه گيري آن است. اين مطالعه توصيفي-تحليلي در يك دوره 9 ماهه در سال تحصيلي 79-1378 بر روي تمام دانش آموزان دبستاني (11-7 ساله) منطقه برخوار اصفهان به روش سرشماري جهت تشخيص بيماري ليشمانيوز جلدي انجام پذيرفت. ابتدا ظاهر زخم توسط پزشك معاينه شد و بعد از آن از حاشيه زخم هاي فعال نمونه گرفته و پس از تهيه گسترش و رنگ آميزي با گيمسا با استفاده از ميكروسكوپ نوري و عدسي 100 روغني از نظر وجود جسم ليشمن بررسي شد و نتايج حاصله در پرسشنامه اي كه شامل اطلاعات جمعيتي دانش آموز نيز بود ثبت شد و توسط نرم افزار آماري تحليل گرديد. نتايج حاصل از بررسي 5139 نفر از دانش آموزان دبستاني، 33.1 درصد داراي جوشگاه و 6.2 درصد افراد داراي زخم فعال بودند. داشتن جوشگاه يا زخم فعال با سن و جنس و سواد والدين ارتباط معني دار داشته، اما با محل سكونت ارتباط معني دار نداشت. بيشترين فراواني جوشگاه با تعداد يك عدد در 1212 مورد (43.9 درصد) و كمترين فراواني آن 13 عدد در يك مورد بود. از نظر محل ضايعات به ترتيب در صورت 35.3 درصد، در دست 29.2 درصد، در پا 27 درصد، در تنه 6.7 درصد و در گردن 1.8 درصد بود. با توجه به شيوع نسبتا بالاي اين بيماري در دانش آموزان منطقه برخوار اصفهان اقدام فوري جهت پيشگيري و كنترل با بررسي هاي جامع اپيدميولوژيك جهت تعيين نوع، روش كنترل پشه هاي خاكي يا مخازن را مي طلبد