سوء مصرف مواد در مددجویان کانون اصلاح و تربیت و ارتباط آنبا ابعاد شخصیتی و خودپنداره

چکیده مقدمه: تبیین وضعیت سوء مصرف مواد و عوامل روانی- اجتماعی همراه با آن در مددجویان کانون اصلاح و تربیت به عنوان یک گروه پرخطر بالقوه می‌تواند چراغ راهی برای ترسیم نقشه راه پیشگیری از مصرف مواد در این گروه آسیب‌پذیر باشد. روش‌ها: 93 نفر بین سنین 18-13 سال در مطالعه مقطعی حاضر شرکت کردند. یک پرسش‌نامه خودایفا تکمیل و داخل یک جعبه دربسته انداخته شد. این پرسش‌نامه از چهار بخش تشکیل شده بود: پرسش‌نامه خودپنداره Piers-Harris، پرسش‌نامه پنج عاملی شخصیت NEO، سؤالات مربوط به مصرف مواد و در نهایت سؤالات دموگرافیک. روایی و پایایی پرسش‌نامه‌ها به زبان فارسی مورد تأیید قرار گرفت. از آزمون MANOVA جهت مقایسه نمرات ابعاد شخصیت و خودپنداره بین مصرف کنندگان و غیر مصرف کنندگان مواد استفاده گردید. یافته‌ها: تمام شرکت کنندگان مذکر و 40 درصد آنان بی‌سواد بودند. مصرف سیگار، تریاک و الکل طی 30 روز گذشته به ترتیب 9/31، 2/52 و 9/15 درصد گزارش شد. بیش از 40 درصد نمونه‌ها پدر وابسته به مواد داشتند. سه عامل از پنج عامل شخصیت (روان‌نژندی، برون‌گرایی و تجربه‌پذیری) نمره بالاتری در مددجویان در مقایسه با جمعیت عمومی نشان داد (001/0 > P). بیش از 80 درصد خودپنداره منفی داشتند. مقایسه نمره عوامل شخصیت و ابعاد خودپنداره بر حسب مصرف مواد تفاوت معنی‌داری را نشان نداد. نتیجه‌گیری: مصرف مواد چه در طول عمر و چه در طول یک ماه گذشته بالا بود. نمرات نیم‌رخ شخصیتی و خودپنداره می‌طلبد تا مداخلات مبتنی بر شواهد به منظور بهبود وضعیت روانی آنان انجام شود. واژگان کلیدی: نوجوان، پرسش‌نامه، مواد، خودپنداره، شخصی