تجزیه روانی در مددجویان تحت درمان با متادون و ارتباط آن با خصوصیات شخصیتی آن‌ها

چکیده مقدمه: مصرف مواد یکی از مهم‌ترین مشکلات حوزه سلامت می‌باشد. در این بین، برخی عقیده دارند زمانی که مکانسیم تجزیه روانی در مقابل آسیب‌های هیجانی، فیزیکی و جنسی قادر به دفاع نیست، فرد با مصرف اپیوم به همان سطح از تسکین (Relief) افکار و عواطف ناخوشایند دست می‌یابد. همچنین گفته شده است، اختلال شخصیت به عنوان یکی از مهم‌ترین پیشگویی کننده‌های پیامد درمان در بیماران با مصرف مواد می‌باشد. از آن‌جا که مطالعات انجام شده در این زمینه بسیار محدود است، در مطالعه حاضر اختلالات تجزیه‌ای و خصوصیات شخصیتی در مددجویان تحت درمان با متادون مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی و تحلیلی بر روی 111 نفر از مددجویان تحت درمان با متادون و غیر روان‌پریش (گروه بیمار) و 69 نفر از افراد معمول جامعه و غیر وابسته به مصرف اپیوم (گروه شاهد) انجام شد. پس از ثبت مشخصات دموگرافیک، آزمون DES (Dissociative experiences scale) و Millon-III (Millon™ clinical multiaxial inventory یا MCMI) در همه افراد برای بررسی خصوصیات تجزیه‌ای و الگوهای شخصیت بالینی انجام شد. یافته‌ها: خصوصیات تجزیه‌ای در افراد مددجو به طور معنی‌داری بیش از گروه شاهد بود (044/0= P). الگوی نمایشی در گروه شاهد بیش از گروه بیمار وجود داشت (008/0 = P). دیگر اختلالات شامل دیگرآزاری (008/0 = P)، شخصیت ضد اجتماعی (002/0 = P) و اختلال اسکیزوتایپال (023/0 = P) در گروه بیمار به طور معنی‌داری بیش از گروه شاهد دیده شد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه بین سابقه وابستگی به مواد مخدر، تجزیه روانی و اختلالات شخصیتی ارتباط نشان داد. به نظر می‌رسد، جهت برنامه‌ریزی برای درمان وابستگی به مواد و شناسایی گروه‌های در معرض خطر باید به این اختلالات همزمان توجه کرد. واژگان کلیدی: تجزیه روانی، خصوصیات شخصیتی، مددجو، متادو