خودکشی در وابستگان به مواد مخدر افیونی

چکیده مقدمه: معضل اعتیاد یکی از چهار بحران جهانی است. این بیماران در مقابل اختلالات روانی آسیب‌پذیرتر می‌باشند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی میزان خطر خودکشی در وابستگان به مواد مخدر افیونی بود. روش‌ها: این مطالعه به صورت مقطعی انجام شد و نمونه مورد نظر از میان بیماران بستری که جهت ترک اعتیاد مراجعه کرده بودند وگروه شاهد نیز از بین همراهان مراجعین که وابستگی به مواد مخدر افیونی نداشتند، انتخاب شدند. جهت بررسی میزان خطر خودکشی، پرسش‌نامه تخمین خطر خودکشی California و جهت سنجش میزان افسردگی، پرسش‌نامه افسردگی Beck برای هر فرد تکمیل گردید. یافته‌ها: در مقایسه بین میانگین تحصیلات (01/0 > P)، میزان بی‌کار بودن (03/0 = P) و اقدام قبلی به خودکشی (01/0 = P) در گروه هدف و شاهد، از نظر آماری تفاوت معنی‌داری مشاهده شد. نمره خطر خودکشی (01/0 > P) و نمره آزمون سنجش افسردگی (01/0 > P) به دست آمده در بین گروه هدف و شاهد از لحاظ آماری تفاوت معنی‌داری داشت. میانگین نمره در آزمون سنجش افسردگی در مقایسه با اقدام قبلی به خودکشی در گروه هدف معنی‌دار بود (01/0 = P). در گروه شاهد نمره خودکشی و نمره افسردگی هر دو با اقدام قبلی به خودکشی ارتباط معنی‌داری داشت (01/0 > P). میانگین نمره خودکشی بر اساس درجه افسردگی آن‌ها در دو گروه مقایسه گردید و مشخص شد که از لحاظ آماری تفاوت معنی‌داری وجود دارد (01/0 > P). نتیجه‌گیری: خطر خودکشی و میزان افسردگی در معتادان به مواد مخدر بیش‌تر از افراد عادی جامعه است و این دو ارتباط تنگاتنگی با هم دارند