مقایسه سبک‌های تصمیم گیری و سبک‌های اسنادی و بررسی رابطه آن‌ها در مردان معتاد و غیر معتاد

چکیده مقدمه: يكي از آسيب‌هاي اجتماعي كه جامعه ما نيز به آن مبتلا است و براي گروه‌‌هاي مختلف مردم مشكل ايجاد می‌کند، پديده اعتياد به مواد مخدر می‌باشد که حاكي از بروز يك مشكل جدي در سلامت جسمي، رواني و اجتماعي در جامعه است. داشتن مهارت‌‌هاي اجتماعي در پيش‌گيري از اعتياد نتايج مثبت و موفقيت آميزي را به وجود مي‌آورد. توانایی تبیین صحیح وقایع و سپس تصمیم گیری مناسب یکی از این مهارت‌ها محسوب می‌شود. این مطالعه به منظور بررسی و مقایسه سبک تصمیم گیری و سبک اسنادی معتادان و غیرمعتادان و نقش آن‌ در اعتیاد انجام گرفت. روش‌ها: در این پژوهش علمی– مقایسه‌ای، 200 نفر مرد معتاد و غیرمعتاد به صورت تصادفی انتخاب شدند. از پرسش‌نامه‌های سبک تصمیم گیری و سبک‌های اسنادی برای بررسی این افراد استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها، آزمون‌های آماری t مستقل و همبستگی Pearson مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: داده‌های به دست آمده از 81 نفر معتاد و 90 نفر غیر معتاد حاکی از آن بود که این دو گروه در سبک تصمیم گیری منطقی تفاوت معنی‌داری داشتند (05/0 > P). بین سبک تصمیم گیری منطقی و اسناد خوش بینانه رابطه منفی (05/0 > P؛ 305/0- = r) و بین سبک تصمیم گیری منطقی و درماندگی آموخته شده رابطه مثبت وجود داشت (01/0 > P؛ 309/0 = r). نتیجه‌گیری: افراد معتاد در تصمیم گیری کمتر منطقی هستند. معتادانی که دچار درماندگی آموخته شده ‌باشند نیز کمتر منطقی بوده، اسناد خوش بینانه‌ای ندارند. این یافته‌ها ضرورت توجه به عوامل روان‌شناختی و شناختی در پیش‌گیری و درمان اعتیاد را خاطر نشان می‌سازد