تجارب پدران وابسته به مواد مخدر در ارتباط با فرزندان- مطالعه کیفی

چکیده مقدمه: تأثیر مصرف مواد بر کودکان در تمام سنین مورد توجه بوده است. عمده‌ مشکلات این کودکان، ضعف در توانایی‌های والدین برای وظایف والدی خود می‌باشد. در ایران برخورد با مسأله مصرف مواد سابقه‌ای در حدود چند دهه دارد. شناسایی تجارب این افراد در ارتباط با فرزندان خود در برنامه‌ریزی درمانی مؤثر جهت تداوم درمان در وابستگان به مواد حایز اهمیت است. روش‌ها: این پژوهش یک پژوهش کیفی بود که با استفاده از رویکرد پدیدار شناسی اجرا شد. افراد پژوهش از بین مراجعین به مراکز درمان سوء مصرف مواد در شهر کرمان انتخاب شدند. این پژوهش به مدت 11 ماه از مهر 1387 تا شهریور 1388 انجام گردید. سعی شد تا حد امکان مراجعه‌کنندگان با بیشترین میزان تنوع و با شیوه نمونه‌گیری هدفمند از بین مردان وابسته به مواد مراجعه کننده به مرکز که حداقل دارای یک فرزند باشند، انتخاب شوند. همه افرادی که سابقه اعتیاد زیر 2 سال داشتند، کنار گذاشته شدند. برای تحلیل یافته‌ها از تجزیه و تحلیل مضمون استفاده شد. یافته‌ها: تعداد شرکت کنندگان 35 نفر مرد وابسته به ترکیبات Opiates بودند. میانگین سن شرکت کنندگان 25/8 ± 18/43 سال بود. از تحلیل مصاحبه‌ها پنج درون‌مایه استخراج شد که شامل روابط عاطفی، مشکلات اقتصادی، تجارب ارتباطی با فرزندان، تأثیر مصرف مواد بر فرزندان و نقش فرزندان در روند ترک مواد بود. نتیجه‌گیری: به منظور ارتقای کیفیت خدمات به وابستگان به مواد که تصمیم به ترک دارند، خانواده درمانی و روان‌ درمانی‌های فردی برای کمک به فرد معتاد در جهت کاهش مشکلات با فرزندانش پیشنهاد می‌شود