تعيين متوسط سن يائسگي و توزيع آن بر حسب متغيرهاي شناخته شده در استان كرمان

هدف از اين تحقيق كه يك مطالعه مقطعي-توصيفي مي باشد، تعيين متوسط سن يائسگي در استان كرمان و همچنين بررسي عوامل موثر در سن بروز آن بود. 2000 خانوار در سطح استان كرمان به طور خوشه اي (Cluster) انتخاب شده و زنان 40 تا 60 سال اين خانوارها مورد بررسي قرار گرفتند. زناني كه به طور غير فيزيولوژيك يائسه شده بودند از اين مطالعه حذف شدند. در مجموع از 573 نفر زن 60-40 ساله براي 224 نفر (102 نفر زنان شهري، 122 نفر زنان روستايي) اطلاعات لازم از طريق پرسشنامه جمع آوري و ميانگين سن يائسگي در كل جمعيت مورد مطالعه 48 سال و در آن هايي كه به طور فيزيولوژيك يائسه شده بودند 48.4 سال به دست آمد. نتايج حاصله از بررسي تاثير عوامل مختلف در سن يائسگي در اين منطقه نشان داد كه شهري يا روستايي بودن، شغل، تحصيلات، شغل همسر، تعداد حاملگي، تعداد زايمان، تعداد فرزندان و تعداد سقط در سن يائسگي بي تاثير مي باشد. همچنين نتايج بررسي نشان داد كه ارتباط معني داري بين سن اولين حاملگي و سن يائسگي وجود ندارد اما آخرين حاملگي در سن بالاي 45 سال بطور معني داري مي تواند يائسگي را به تاخير بيندازد (P < 0.01). يافته مهم ديگر اين پژوهش چنين بود كه مصرف طولاني مدت قرص هاي ضدبارداري با يائسگي ارتباط معني داري داشته و آن را به تاخير مي اندازد (P < 0.01). ميانگين سن يائسگي بين دو گروه زنان يائسه سيگاري و زنان يائسه غير سيگاري اختلاف معني داري نداشت. خانم هايي كه سابقه عمل جراحي روي دستگاه تناسلي داشتند يائسگي را زودتر تجربه كرده بودند. بنابراين سن متوسط يائسگي در استان كرمان نسبت به آمارهاي بين المللي كمتر مي باشد