مقايسه اثر عصاره متانولي برگ (مورد) و كلوتريمازول بر كانديدا آلبيكانس جدا شده از مبتلايان به واژينيت كانديدايي

با توجه به گزارش هاي متعدد درباره اثرات ضد قارچي و ضد ميكروبي عصاره مورد (Myrtus communis) و نظر به پيدايش سوش هاي مقاوم كانديدا نسبت به داروهاي رايج ضد قارچي موجود نظير تركيبات ايميدازول، بررسي مقايسه اي اثر عصاره متانولي برگ (مورد) و كلوتريمازول بر شايع ترين عامل واژينيت كانديدايي يعني كانديدا آلبيكانس صورت گرفت. به اين منظور نمونه اي از ترشحات واژن 500 بيمار مراجعه كننده به درمانگاه زنان بيمارستان باهنر كه از علايم واژينيت شاكي بودند در محيط كشت اختصاصي كانديدا (نيكرسون)، كشت داده شد. هشتاد نمونه مثبت از نظر كانديدا البيكانس با استفاده از ظاهر ماكروسكوپي كلني ها و نيز آزمايش لوله زايا (Germ tube) به دست آمد. عصاره متانولي برگ گياه (مورد) به روش ماسراسيون تهيه گرديد و ديسك هاي حاوي 20mg از اين عصاره و كلوتريمازول در شرايط يكسان تهيه شد. سپس مقايسه اثر عصاره متانولي (مورد) و كلوتريمازول بر نمونه ها به روش انتشار ديسك صورت گرفت. از بررسي نتايج مشخص شد كه در غلظت يكسان قدرت مهاركنندگي عصاره متانولي برگ (مورد) در شرايط برون تني (In vitro) به طور معني داري (P < 0.001) بيشتر از قدرت مهاركنندگي كلوتريمازول بر روي كانديده آلبيكانس مي باشد و بين افزايش قطر هاله عدم رشد عصاره (مورد) و كلوتريمازول همبستگي وجود دارد (r=0.86). متوسط سطح هاله عدم رشد عصاره (مورد) 1.28 برابر سطح هاله عدم رشد كلوتريمازول بود