Međuvilični odnosi u mobilnoj stomatološkoj protetici

Postupak određivanja međuviličnih odnosa se koristi prilikom rekonstrukcije okluzalnog odnosa mandibule prema maksili. Sastoji se iz tri komponente: određivanja položaja orijentacione okluzione ravni, određivanja visine zagrižaja i iznalaženja centralnog položaja mandibule. Za iznalaženje položaja orijentacione okluzione ravni koriste se intraoralni i ekstraoralni pokazatelji. Ekstraoralni pokazatelji su: bipupilarna linija, uglovi usana, vidljivost zuba i kamperova linija. Intraoralni pokazatelji su: unutrašnja ivica rumenog dela donje usne, uglovi usana i retromolarno ispupčenje. Metode za određivanje visine zagrižaja delimo na fiziološke i orijentacione. Najčešće se koriste: položaj fiziološkog mirovanja, izgovor pojedinih glasova i funkcija gutanja. Centralni položaj mandibule je najdistalniji neusiljeni položaj iz kojeg ona može izvoditi slobodne lateralne kretnje na ustanovljenoj visini zagrižaja. Centralni položaj mandibule označava njen odnos prema maksili, odnosno lobanji u horizontalnoj i sagitalnoj ravni. Metode za određivanje centralnog položaja su: određivanje centralnog položaja pomoću lateralnih pokreta, određivanje centralnog položaja pomoću Valkofove kuglice, vođenje mandibule u centralni položaj, spontano dovođenje mandibule u centralni položaj, ustanovljavanje centralnog položaja mandibule palpacijom kondila i temporalnih mišića