Premenopozal kadınlarda 8 haftalık farklı şiddetteki yürüyüş antrenmanlarının insülin direnci ve ER stresiyle ilişkili markerler üzerine etkileri

Amaç: Egzersiz ile Endoplazmik Retikulum (ER) stresi, insülin direnci ve obezite arasındaki ilişki yeni araştırılan bir alandır. Bilgimiz dahilinde literatürde premenopozal kadınlarda yürüyüş egzersizlerinin, ER stresiyle ilişkili markerler ve insülin direnci ile ilişkisini inceleyen çalışma bulunmamaktadır. Pre-menopozal dönemdeki kadınlarda 8 haftalık farklı şiddette yapılan yürüyüş egzersizlerinin tumor necrosis factor-alpha (TNF?), Fetuin-A (?2 - Heremans Schmid glycoprotein), c-Jun N-terminal kinase-1 (JNK-1) ve retinol-binding protein-4 (RBP-4) gibi ER stresiyle ilgili olabilecek markerler ile insülin direnci üzerine etkisini incelemektir.Metod: Egzersiz grupları (hızlı tempo yürüyüş grubu: HTYG; n=12; orta tempo yürüyüş grubu: OTYG; n=11), haftada beş gün, günde 30 dakikadan başlayarak 51 dakikaya kadar sabit olarak artan sürelerde yürüdüler. HTYG kalp atım sayısı yedeğinin yaklaşık ~%70-75 şiddetinde (hızında), OTYG ise ~%50-55 şiddetinde yürüdü. Egzersiz periyodundan önce ve sonra beden kütle indeksi (BKI), vücut yağ oranı (%), indirekt maksimal oksijen tüketimi (VO2max), serum TNF-?, Fetuin-A, JNK-1, RBP-4, kan lipidleri ve insülin direnci düzeyleri belirlendi.Bulgular: VO2max HTYG'de daha belirgin olmak üzere her iki egzersiz grubunda artarken, RBP-4 düzeyleri her iki egzersiz grubunda anlamlı olarak azaldı (p<0.05). Serum TNF- ? ve TG (p<0.05). BKİ, vücut yağ oranı (p<0.01), ve insulin seviyeleri (p