Zum Wasserhaushalt der epigleysierten Böden

U sjeverozapadnoj Hrvatskoj znatne površine zauzimaju umjereno podzolirana tla pokrivena prirodnom vegetacijom šume Querco-Carpine- tum croaticum Horv. Razvijaju se pretežno na diluvijalnim terasama, izgrađenim od težih ilovasto-glinastih sedimenata. Na zaravancima i mi- krodepresijama tih terasa, gdje postoje uvjeti za zadržavanje površinske vode (uglavnom oborinske), podzolirana tla s vremenom podliježu slaboj epihidromorfizaciji, zahvaljujući u prvom redu ilimerizaciji AB i B-hori- zonata. Za vrijeme vlažnijih perioda voda stagnira u kapilarnim, a rjeđe i nekapilarnim porama iluvija, pa se tako razvijaju Bg-horizonti s tipičnom morfologijom epiglejiziranih tala. Mramoriranje iluvija, tj. formiranje morfološki izraženog sloja išaranog sivkastim do plavkastim prugama, odigrava se već u fazi podzolizacije utjecajem korijenova sistema hrasta i graba; oni imaju veliku sposobnost dekolorizacije putova, kojima prodiru u dublje slojeve (posebna uloga pripada njihovim trijeslovi- ma). Kasnije, kada se za vrijeme vlažnih perioda pojača hidromorfizacija B-horizonta, dolazi do glejizacije, tj. tvorbe sivoplavkastih pruga, zahvaljujući redukcijskim procesima, i do formiranja Bg-horizonata. Utjecaj vegetacije na vodne prilike ovih tala je dvostruk, a moglo bi se reći i presudan. Dok, s jedne strane, ona za vrijeme vegetacijske periode suši ekološki profil i suzbija hidromorfizaciju, ona, s druge strane, u isto vrijeme, sušenjem tla potpomaže tvorbu širokih pukotina u tom istom profilu i tako omogućuje da se proces hidromorfizacije B-horizonta pojačava već na početku »mokre faze«. Oborinska voda prodire naime putem ovih pukotina vrlo brzo do B-horizonta i zasićuje ga vodom. Na taj način prirodna vegetacija znatno pridonosi hidromorfi- zaciji tih teških tala. U tabelama 6, 8, 10 i 12 predočen je hod vlage u ekološkom profilu epiglejiziranog tla G. Cerine (Maksimir), a u ostalim tabelama klimatske prilike u godinama, kada su vršena ova istraživanja. U dijagramima (si. 2—5) prikazan je hod vlage u pojedinim horizontima, te retencioni kapacitet (Kwr) i porozitet (P) tih horizonata. Poznavanje hoda i dinamike vlage ima posebno značenje za razumijevanje ekologije vegetacije, kao i sukcesija pedogenetskih i fitoeko- loških na ovim tipovima tla