Stedelijke ontwikkeling als een emergente adaptieve strategie

Terwijl het geloof in de maakbaarheid van de samenleving grotendeels is afgezworen, worstelen stedelijke actoren volop met de vraag hoe hun plannen zijn te sturen op doelbereiking. In dit artikel wordt ingegaan op een sturingsfilosofie die is gebaseerd op een emergent adaptief stadsontwikkelingsproces. Dat houdt in dat stedelijke strategieën zich gaandeweg aanpassen door aan te haken op initiatieven vanuit de markt en het maatschappelijk middenveld. De centrale vraag is in hoeverre concrete projecten worden ‘gemaakt’ overeenkomstig de intenties van betrokken actoren en hoe deze projecten al dan niet zijn verbonden aan grotere beleidsverhalen voor de stad. In dit artikel worden perspectieven verkend die voor het maakbaarheidsdenken in de plaats zijn gekomen. Op basis van casestudies in Brainport Eindhoven en Mainport Rotterdam wordt een emergente adaptieve strategie als handelingsperspectief geëxploreerd. Het gaat daarbij niet om ‘maakbaarheid’, maar ook ‘haakbaarheid’. Een emergente adaptieve strategie wordt niet gemaakt vanaf de tekentafel, maar ontstaat tijdens de praktijk van projectontwikkeling vanuit een omgevingsbewuste, verbindende en reflectieve attitude.Real Estate and HousingArchitecture and The Built Environmen