Sjálfræði og fólk sem notar óhefðbundnar tjáskiptaleiðir : hlustun starfsfólks getur ráðið úrslitum um hvort fólk fær notið sjálfræðis

Í verkefni þessu er sjónum beint að því með hvaða hætti fólk sem notar óhefðbundnar tjáskiptaleiðir fær notið sjálfræðis, einkum þeirra sem þurfa stuðning í daglegu lífi. Markmið með verkefninu er að varpa ljósi á ábyrgð starfsfólks á heimilum þessa fólks við að lesa í merki þeirra um vilja og val og hvaða áhrif það getur haft á sjálfræði þeirra. Komið hefur fram í rannsóknum að viðhorf starfsfólks getur stuðlað að eða hindrað að fólk fái tækifæri á að þroska og nýta sjálfræði sitt. Tólfta grein samnings Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks er til grundvallar þessa verkefnis þar sem hún fjallar um að fatlað fólk hafi rétt á viðeigandi stuðning við að taka ákvarðanir sem varða þeirra líf. Fjallað er um kenningar um aðstæðubundið sjálfræði og hvernig þær eru gagnlegar þegar unnið er með fólki sem notar óhefðbundnar tjáskiptaleiðir. Verkefnið skiptist í tvo hluta, annars vegar er greinagerð með fræðilegri umfjöllun um efnið og hins vegar var unnin bæklingur sem sem hefur það markmið að upplýsa ófaglært starfsfólk um réttindi fatlaðs fólks og sjálfræði