Samspil 26. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 og sérákvæða laga um kæruheimild með áherslu á sjálfstæðar stjórnsýslunefndir

Í þessari ritgerð er fjallað um kæruheimildir í íslenskum stjórnsýslurétti. Í upphafi er vikið almennum orðum að endurskoðun einstakra stjórnvaldsákvarðana innan stjórnsýslukerfisins og mismunandi úrræðum og leiðum í því sambandi. Þau úrræði sem tekin eru til umfjöllunar eru endurupptaka máls, afturköllun ákvörðunar, stjórnsýslukæra og eftirlit af hálfu æðra settra stjórnvalda með lægra settum stjórnvöldum. Meginefni ritgerðarinnar lýtur að stjórnsýslukæru. Í fyrstu er ítarlega greint frá hinni almennu heimild til stjórnsýslukæru í íslenskum rétti, sem nú er lögfest í 26. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. Í framhaldinu er svo nánar vikið að sérstökum kæruheimildum. Tilgangur þeirrar umfjöllunar er annars vegar að leiða í ljós umfang sérstakra kæruheimilda og hins vegar að leggja á það mat hvort lögfræðilegur munur sé á milli hinnar almennu kæruheimildar samkvæmt stjórnsýslulögum og samkvæmt sérlögum. Meginniðurstaða ritgerðarinnar er að meira svigrúm er fyrir æðra sett stjórnvöld samanborið við sjálfstæðar stjórnsýslunefndir hvað varðar málsmeðferðarreglur og heimildir úrskurðaraðila í málum sem koma til stjórnvalda á grundvelli stjórnsýslukæru