Het arbeidspotentieel en de potentiële werkzaamheidsgroei anno 2019: een analyse per gewest op basis van EAK

Eind 2019 ontstond in Wuhan de uitbraak van het COVID-19 virus, wat enkele maanden later voor een wereldwijde pandemie heeft gezorgd. Om de uitbraak van dit virus in te dijken en te bestrijden, hebben België en heel wat andere landen ingrijpende maatregelen moeten doorvoeren die het sociale en economische leven aan banden hebben gelegd. COVID-19 infecteert dus niet alleen de gezondheid, maar ook het sociaal-economische weefsel en heeft zo, al dan niet tijdelijk, een zware impact op de arbeidsmarkt. Het is momenteel nog te vroeg om te kunnen inschatten hoe lang de COVID-19 crisis en bijhorende maatregelen zullen duren, maar de dreiging van een recessie is duidelijk aanwezig. Het maakt het waarschijnlijk dat de Vlaamse arbeidsmarkt na een lange periode van toenemende krapte terug meer ontspannen wordt, door een toenemend aantal werklozen en een dalende vraag naar arbeid. Dit kan ervoor zorgen dat degenen die zich voor de COVID-19-crisis buiten de arbeidsmarkt bevonden, of die niet optimaal werden ingezet, het nog moeilijker zullen hebben om de weg naar volwaardig werk te vinden. Deze groepen verdienen ook de komende tijd onze aandacht. Bovendien wordt de Vlaamse arbeidsmarkt gekenmerkt door een hoge toekomstige uitstroom van 55-plussers en een dalende bevolking op arbeidsleeftijd. Jongeren zijn de voorbije jaren ook steeds later de arbeidsmarkt ingetreden. In het geval dat de Vlaamse arbeidsmarkt zich binnen afzienbare tijd weet te herstellen van de COVID-19 crisis, maken deze trends een creatieve blik op het inzetten van de bevolking op arbeidsleeftijd opnieuw urgent. In dit artikel ontleden we de niet-traditionele groepen van arbeidspotentieel bij de werkenden en niet-beroepsactieven naar gewest en zoomen we in op de mogelijke werkzaamheidsgroei die zou gerealiseerd kunnen worden indien de groepen die het dichtst bij de arbeidsmarkt staan aan het werk zouden gaan.status: publishe