Öğretmen Mesleki Öğrenmesinin Yordayıcıları Olarak Öğretmen Öz Yeterliği ve Bireysel Akademik İyimserlik: Bir Yapısal Eşitlik Modellemesi

The purpose of this study is to investigate the relationship between teacher self-efficacy, individual academic optimism and teacher professional learning. A total of 300 teachers employed in primary and secondary schools located in the center of Karabuk province participated in this quantitative study designed as correlational research. The data of the current study were gathered through the Teacher Professional Learning Scale, Teacher Self-Efficacy Scale and Academic Optimism of Individual Teacher Scale. A Pearson Product Moment Correlation Coefficient was calculated to detect the relationships among variables of the study, and a path analysis was performed to indicate the direct predictive power of teacher self-efficacy on individual academic optimism and teacher professional learning, the direct predictive power of individual academic optimism on teacher professional learning and also the indirect predictive power of teacher self-efficacy on teacher professional learning through individual academic optimism. Results revealed that the dependent and independent variables of the study correlated to each other positively and significantly, and that teacher self-efficacy predicted individual academic optimism and teacher professional learning positively and significantly, and also that individual academic optimism predicted teacher professional learning positively and significantly. Finally, results illustrated that individual academic optimism predicted positively and indirectly teacher professional learning through individual academic optimism. The results of the current study supported the conceptual model built on the relationship between teacher self-efficacy, individual academic optimism, and teacher professional learning, the three being crucial for teacher development.Bu araştırmanın amacı, öğretmen öz yeterliği, bireysel akademik iyimserlik ve öğretmen mesleki öğrenmesi arasındaki ilişkilerin ortaya konmasıdır. İlişkisel tarama modelinde kurgulanan bu araştırmaya Karabük ili merkezinde bulunan ilk ve ortaokullarda görev yapan toplam 300 öğretmen katılmıştır. Araştırma verilerinin toplanmasında, “Öğretmen Mesleki Öğrenme Ölçeği”, “Öğretmen Öz Yeterlik Ölçeği” ve “Bireysel Akademik İyimserlik Ölçeği” kullanılmıştır. Değişkenler arasındaki ilişkileri belirlemek amacıyla Pearson Momentler Çarpım Korelasyon Katsayısı hesaplanmış; öğretmen öz yeterliğinin ve bireysel akademik iyimserliğin öğretmen mesleki öğrenmesi üzerindeki doğrudan yordayıcılık gücü ile öğretmen öz yeterliğinin bireysel akademik iyimserlik üzerinden öğretmen mesleki öğrenmesi üzerindeki dolaylı yordayıcılık gücünü sınamak için de yol (path) analizi kullanılmıştır. Sonuçlar, araştırmanın bağımlı ve bağımsız değişkenleri arasında pozitif yönde anlamlı ilişkilerin bulunduğunu, öğretmen öz yeterliğinin bireysel akademik iyimserliği ve öğretmen mesleki öğrenmesini pozitif yönde ve anlamlı bir biçimde yordadığını, bireysel akademik iyimserliğin öğretmen mesleki öğrenmesini pozitif yönde ve anlamlı bir biçimde yordadığını göstermektedir. Bununla birlikte mevcut araştırmada, öğretmen öz yeterliğinin bireysel akademik iyimserlik üzerinden öğretmen mesleki öğrenmesi üzerinde dolaylı yordayıcılık gücüne sahip olduğu belirlenmiştir. Mevcut araştırmanın sonuçları, öğretmenlerin gelişiminde önemli değişkenler arasında yer alan öğretmen mesleki öğrenmesi, öğretmen öz yeterliği ve bireysel akademik iyimserlik ilişkilerine yönelik kurulan teorik modeli istatistiksel olarak desteklemiştir