Plangebied Amstellandlaan, Plataanlaan en Casparuslaan te Weesp, gemeente Weesp; archeologisch vooronderzoek: een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek (verkennend booronderzoek)

RAAP heeft in september -oktober 2019 een archeologisch vooronderzoek in de vorm van een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek (verkennend booronderzoek) uitgevoerd voor het plangebied Amstellandlaan, Plataanlaan en Casparuslaan in de gemeente Weesp. Op het zuidelijke deel van het plangebied Casparuslaan rust een dubbelbestemming waarde archeologie en deze zone wordt beschouwd als het onderzoeksgebied. De plannen bestaan uit de aanpassingen van de weg, de aanleg van een fietspad en de vernieuwing van het riool. Zoals op basis van het bureauonderzoek werd verwacht, is er een dik pakket recent ophogingsmateriaal onder het maaiveld van het onderzoeksgebied aangetroffen. Dit pakket is tussen 150 en 220 cm dik. Onder dit ophogingspakket is een intacte (‘niet afgetopte’) natuurlijke bodemopbouw aangetroffen. Deze bestaat voornamelijk uit oeverafzettingen van het Vecht -/Angstel-systeem. De top van de aangetroffen oeverafzettingen is tussen 150 en 240 cm –mv aangetroffen (tussen 1 en 2,3 m –NAP). Dit pakket varieert tussen 20 en 120 cm in dikte. Voor deze oeverafzettingen bestaat een hoge archeologische verwachting voor de ijzertijd en mogelijk de late middeleeuwen. De resultaten van het booronderzoek onderschrijven deze verwachting. Enkele lagen oeverafzettingen vertonen tekenen van rijping, zijn ontkalkt en worden gekenmerkt door hun humeuziteit. Daarnaast zijn er vooral ter plekke van boring 5 grote hoeveelheden puin in deze afzettingen aangetroffen en is er in een dieper gelegen oeverpakket in boring 4 (op circa 255 cm –mv / 2,2 m –NAP) een scherf geglazuurd aardewerk uit de late middeleeuwen-nieuwe tijd gevonden. Hoewel de methodologie van het huidige verkennend booronderzoek niet toereikend is om de aanwezige archeologische resten te karteren/waarderen, lijken de uitkomsten van het bureau- en booronderzoek de aanwezigheid van bewoning in de nabijheid van het plangebied te suggereren. De natuurlijke bodemopbouw in het uiterste zuiden van het onderzoeksgebied kon door het stuiten van enkele boringen niet verder worden onderzocht. Op basis van historische kaarten kan echter worden verwacht dat activiteit/bewoning zich in deze zone nabij de (voormalige) crevasse-geul van de Smal Weesp heeft gefocust. Gedurende het veldonderzoek zijn er naast oevers ook komafzettingen in de vorm van lagen siltige klei en kleiig veen aangetroffen. Het Hollandveen lijkt ter plekke van het onderzoeksgebied te zijn geërodeerd. Deze hypothese wordt ondersteund door de lacustriene afzettingen die aan de basis van enkele boringen zijn aangeboord. Deze lacustriene afzettingen illustreren dat de onderzochte zone deel was van het veenmeer dat zich tussen 3.700 en 1.000 voor Chr. in de omgeving heeft gevormd. Op basis van de resultaten van dit bureauonderzoek blijkt dat er een grote kans bestaat dat de voorgenomen bodemingrepen (ontgravingen ten behoeve van de aanleg van rioleringen tot maximaal 2,5 m – NAP ter hoogte van het onderzoeksgebied) leiden tot de verstoring van archeologische resten