2019-09/11

De Steekproef heeft op 24 september 2019 een archeologisch onderzoek uitgevoerd in een plangebied ten westen van de op- en afrit van de A28 bij Vries en Tynaarlo (afrit 35). Ter plaatse zal een deel van een kabeltracé worden aangelegd voor een zonnepark. Er worden twee intredepunten voor de raketboringen gegraven waartussen een kabelsleuf zal worden gegraven van circa 80 centimeter diep en circa 40 meter lang. Deze graafwerkzaamheden kunnen mogelijk aanwezige archeologische resten vernietigen. In het zuidwestelijk deel van de werkput bleek de bodem tot op het het keileem te zijn verstoord. Hoogstwaarschijnlijk is dit veroorzaakt tijdens de aanleg van de A28. De bodem in het noordoostelijk deel was nog deels intact. Onder het maaiveld werd in de kabelsleuf tussen de intredepunten nog een restant van een esdek aangetroffen. Ter plaatse van het noordoostelijk intredepunt lag het gele dekzand (C-Horizont) direct onder de bouwvoor. In dit deel werden 26 grondsporen aangetroffen. Hiervan bleken 19 archeologische sporen te zijn. Deze bestonden uit 16 paalgaten (zes met paalkern) en twee kuilen. De overige sporen waren natuurlijk of recent. Gezien de ondiepte ligging van de sporen konden deze niet in situ bewaard blijven. In overleg met de opdrachtgever en de bevoegde overheid werd het archeologisch onderzoek opgeschaald naar een definitieve opgraving waarna alle sporen werden onderzocht en afgewerkt. Archeologische vondsten zijn gedaan bij zeven sporen. Het vondstmateriaal bestaat voornamelijk uit gefragmenteerde scherven aardewerk. Ondanks de gefragmenteerde aard van de vondsten konden er twee worden gedateerd in de periode late ijzertijd tot het begin van de midden Romeinse tijd (200vC tot 150nC). Twee kleine fragmenten verbrand bot waren te minimaal voor verdere determinatie. Uit één spoor is een houtskoolmonster verzameld voor mogelijke toekomstige 14C datering. Op basis van de archeologische vondsten en de aarde van de sporen wordt er geconcludeerd dat er in het onderzochte plangebied resten liggen van een nederzetting uit de late ijzertijd tot het begin van de midden Romeinse tijd. De palen van de structuren zijn voor een deel in de bodem weggerot, wellicht hebben de bewoners niet de kans of moeite genomen om deze geheel uit te graven. Het ontbreken van archeologische resten uit later periodes doet ook vermoeden dat men de nederzetting omstreeks het begin van de midden Romeinse tijd heeft verlaten of verplaatst. Vanwege de oudere datering is er geen relatie met het naast gelegen grafveld uit de late Romeinse tijd tot vroege middeleeuwen, dat in de jaren negentig is ontdekt bij de aanleg van de op- en afrit. De vindplaats is gewaardeerd als behoudenswaardig vanwege de hoge inhoudelijke en fysiek kwaliteit. Met een voor deze omgeving unieke datering in de late ijzertijd tot het begin van de midden Romeinse tijd, kan de vindplaats waardevolle informatie geven over de bewoning in dit gebied over deze periode. Ondanks de ondiepe ligging van het sporenniveau waren deze echter nog goed geconserveerd. Alle archeologische sporen in de werkput zijn ex situ geborgen en onderzocht. De vindplaats zal echter nog buiten de werkput verder gaan. Door de ondiepe ligging van het archeologische sporenniveau, tussen de 20 en 30 centimeter onder het maaiveld, vormt elke bodemingreep in de directe omgeving een grote bedreiging voor deze vindplaats. Om degradatie van de vindplaats te voorkomen zijn verdere beschermingsmaatregelen noodzakelijk. Een uitbreiding van het AMK terrein of de bufferzone is een mogelijke optie om te voorkomen dat er ongewenste bodemingrepen worden uitgevoerd zonder archeologisch toezicht