В поисках несомнительного опыта реального бытия

Wobec kartezjańskiego radykalnego wątpienia ostała się w świetle późniejszych krytyk jedynie treść samowiedzy podmiotu poznającego. Warunkiem koniecznym przywrócenia wiarygodności twierdzeń ontologicznych dotyczących bytu zewnętrznego wobec świadomości - bytu realnie istniejącego i trascendentalnie poznawanego, a nie jedynie konstytuowaego przez świadomość na mocy aktów ustanawiających sens przedmiotowy - stało się bowiem uznanie oprócz twierdzenia , ja jestem” także twierdzenia „istnieje Bóg, który jest nieskończonym, wiecznym i doskonałym bytem, źródłem wszystkich idei wrodzonych znajdujących się w moim umyśle oraz absolutną gwarancją prawdziwości wszystkich sądów, które jasno i wyraźnie pojmuję jako prawdziwe”1