Ekspresja agresji w relacjach społecznych studentów wobec nauczycieli akademickich

Współczesne społeczeństwa krajów europejskich na wiele sposobów popierają stosowanie zachowań agresywnych. Żyjemy w świecie, w którym socjokulturowe wzorce wzmacniają w procesie wychowania zachowania pełne korelacji złości i skrajnej rywalizacji wobec drugiego człowieka. Często spotykamy się z sytuacjami w przebiegu rozwoju dzieci i młodzieży, w których wychowywanie pozostaje na usługach idei nad-miernej i destruktywnej rywalizacji. Jej przejawem będzie przeżywanie drugiego człowieka jako rywala dążącego do pokonania i zniszczenia partnera. Dominują idee wspierające rozwój intelektualny przy submisji idei wspierania uczenia młodzieży empatii. Rywalizacja często nabiera cech jedynie destruktywnych (agresywnych) albo zależnych (podporządkowanych). Sukcesem staje się często „utrzymanie na powierzchni”, a nie realizacja własnych indywidualnych planów, celów przy zachowaniu asertywnych praw drugiego człowieka. Idea nadmiernej rywalizacji i modelowanie cech narcystycznych (nadmiernie eksponowane skupienie na sobie, jednostka i jej potrzeby są dla niej samej najważniejsze, inni się nie liczą), wzmacniają opisywane zjawisko skrajnej rywalizacji wśród młodych osób (Fragment tekstu)