Culture, literature, society. Interdisciplinary character versus methodology of the contemporary theological research

Kultura, literatura i życie społeczne są „przestrzenią życiową” współczesnego człowieka. Mogą to być także „loci teologiczne” (loci teologici), tj. Loci, w których można narodzić się z wiary, jest i / lub znika. Zarówno teologia, jak i katolicka nauka społeczna, stosując różne metody i w różnych aspektach, badają te procesy i starają się, aby poprzez wiarę wszystko, co składa się na życie codzienne, stało się bardziej zrozumiałe dla współczesnego człowieka. Niniejszy artykuł jest refleksją nad współczesną metodologią badań teologicznych i społecznych w kontekście interdyscyplinarnego charakteru nauki. W ten sposób próbuje odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób wychodząc z różnych przesłanek, teologii, poprzez badania kultury, szczególnie sztuki współczesnej i literatury, oraz katolickiej nauki społecznej, poprzez badanie moralnej kondycji życia społecznego i czerpanie inspiracji od siebie nawzajem, może i powinien służyć wierze człowieka w szczególnych warunkach i wyzwaniach szybko zmieniającej się rzeczywistości. Pierwszym krokiem obu nauk jest próba zrozumienia: kim jest, do kogo skierowane jest „Słowo”. Są to specyficzne zapisy sejsmografu wszystkich rodzajów „wybuchów skał” czasów i miejsc. Drugim krokiem jest postrzeganie kultury, literatury i życia społecznego w ich proroczej funkcji, polegającej na „wymierzaniu sprawiedliwości” czasowi i miejscu, sumieniom i ludziom. Trzecim jest poszukiwanie miejsca spotkań i łączenia ludzkiego słowa i Słowa Bożego. Na każdym etapie wspomnianym powyżej zachodzi twórcza interakcja między teologią a katolicką nauką społeczną. Postulowane w tym artykule komplementarność teologii i katolickiej nauki społecznej daje nadzieję, że współczesny człowiek jest w stanie wypracować jednolitą i organiczną koncepcję wiedzy w celu osiągnięcia wewnętrznej jedności