Agriculture-Based Industrial Policy Of Turkey (1923 - 1938)

Cumhuriyet'in ilk yıllarında yoksulluk had safhadaydı. Savaşların bir sonucu olarak iş gücü azalmış, üretim düşmüş, kıtlık oluşmuş ve salgın hastalıklar yaygınlaşmıştı. Nüfusun yaklaşık % 76'sı kırsalda yaşamasına rağmen, buğday ithal ediliyordu. Bunun için Türkiye'nin iktisadi ve sosyal yapısına uygun, öz kaynaklarına dayalı, gerçekleşebilir acil kalkınma politikası oluşturuldu. Bu araştırmada, acil kalkınma eylemi olarak stratejik bir yaklaşımla geliştirilen tarıma dayalı sanayi politikası incelenmektedir. Elde edilen veriler, önceki yıllarla karşılaştırılacak tarzda sunulmakta ve değerlendirilmektedir. Ayrıca Türkiye'nin tehdit algılamasında iktisadi bir yön olduğu tespit edilerek yorumlanmaktadır. Böylece başlatılan kalkınma hamlesi ile dönemin konjonktürü arasında anlamlı bir ilişki olduğu ortaya çıkarılmaktadır. Arşiv belgeleri, resmî istatistikler ve Resmî Gazete en çok yararlanılan kaynaklar olmuştur.Poverty was at its highest level during the first years of the Republic of Turkey. As a consequence of the wars; workforce declined, production fell down, a famine occurred and epidemic diseases spread. Wheat was being imported even though about 76 % of the population lived in the rural areas. Hence, an emergency development policy was formed, which was realizable, in accord with economic and social structures of Turkey, and based on its own resources. In this research, the agriculture-based industrial policy is reviewed, which was developed with a strategic approach and as an emergency development action. The data obtained are presented and assessed in a manner to be compared with the previous years. In addition, it is determined and commented on that an economic aspect is present within Turkey's threat perception. Thereby, a significant relationship is revealed between the development thrust initiated and the period's conjuncture. The most utilized sources were archive documents, official statistics and the Official Gazette