Death and suffering as a contemporary media performance. Performance studies perspective

Wydział Nauk Społecznych: Instytut KulturoznawstwaGłównym celem dysertacji pozostaje zgłębienie problemu medialnego (przede wszystkim fotograficznego) sposobu prezentacji bolesnych wydarzeń w ponowoczesnym społeczeństwie zachodnim, a także próba odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób i w jakim stopniu media kształtują nasze zachowania/postawy wobec śmierci i cierpienia. Najważniejszym case study doktoratu jest coroczna wystawa World Press Photo. W jej ramach nagradza się przede wszystkim zdjęcia, którym jury przypisuje wysoki stopień dramatyzmu. Wystawę charakteryzuje również liczebna przewaga zdjęć prezentujących cudze cierpienie i śmierć (nad np. obrazami prezentującymi wydarzenia sportowe, artystyczne, czy inne, mniej wstrząsające). Interesowały mnie takie aspekty zagadnienia jak: granica prywatne/publiczne w zachodniej kulturze, etnocentryzm w fotograficznych i telewizyjnych przedstawieniach Innego, pamięć zbiorowa a medialny zapis traumy, obraz w dyskursie władzy, estetyzacja cierpienia, a także konkurs i wystawa World Press Photo jako performans kulturowy, organizacyjny i techniczny (w rozumieniu, jakim obdarzył te trzy rodzaje performansów McKenzie). Praca ta weryfikuje utarty pogląd o tym, iż to ogrom obrazów okrucieństw tłumi naszą zdolność reakcji, a także stara się wyjaśnić, w jaki sposób system wiedzy-władzy w społeczeństwach zachodnich wpływa na to, czyich cierpień (i dlaczego) się nie pokazuje. Kwestionuje również zdolność obrazu do odkrywania prawdy o przeszłości, a tym samym poddaje w wątpliwość jego wartość dokumentacyjną.The main goal of this dissertation is to analyze how media (photography in particular) presents distressing events in postmodern Western world, as well as to answer the question of how (and to what degree) media shapes our attitudes/ behaviors towards death and suffering. The annual World Press Photo exhibition remains the main case study of my doctorate. Within its framework the most appreciated photos are those to which jury assigns a high degree of drama. The exhibition is also characterized by the preponderance of images presenting other people's suffering and death (preponderance over eg images presenting sport and art events or other, less shocking events). I was interested in such aspects of the issue as: border of private/public in Western culture, ethnocentrism in photographic and television representations of Other, collective memory and media recording of trauma, the image in the discourse of power, aesthetization of suffering, as well as the World Press Photo competition and exhibition as a cultural, organizational, and technical performance (within the meaning bestowed to these three types of performances by McKenzie). This work verifies the usual view that it is the magnitude of the images of atrocities that stifles our ability to respond, and also tries to explain how the system of knowledge-power in Western societies affects whose suffering (and why) we do not show. It also questions the ability of the image to unveil the truth about the past, and thus calls into question its documentary value