Dawne mapy jako źródło informacji o wodach śródlądowych i stopniu ich antropogenicznychprzeobrażeń

W opracowaniu dokonano analizy przekazów kartograficznych ukazujących się na przełomie XVIII i XIX w., których głównym elementem treści są wody źródłowe Polski. W zakresie sposobów przedstawiania i interpretacji elementów hydrograficznych jako podstawowe źródła kartograficzne omówiono, uwzględniajac kryterium skali i kartometryczności, mapy wód źródłowych oraz mapy ogólnogeograficzne. Problem wykorzystania nie w pełni kartometrycznych materiałów kartograficznych do odtworzenia i rekonstrukcji przestrzennych układów systemów rzecznych rozpatrywano na przykładzie dolnego biegu Warty przy ujęciu do Odry, w rejonie Kostrzyna. Analizie poddano dwie rękopiśmienne mapy z XVIII w. (1773 i 1786), porównujac sposoby przedstawiania na nich zasadniczych elementów sieci rzecznej oraz dokonując oceny ich wiarygodności w zakresie możliwości odtworzenia kierunków i zasięgu przemian stosunków wodnych związanych z antropopresja. Dodatkowo treści obu map odniesiono do obrazu dolnego odcinka Warty, zarejestrowanego na mapie z 1928 r., stanowiącej materiał w pełni kartometryczny. Uznano, że mapy rękopiśmienne, tworzone jeszcze przed okresem zastosowania pomiarów terenowych opartych na triangulacji, stanowią bogate źródło informacji o stanie i stopniu przekształceń wód źródłowych, jednak różny poziom ich kartometryczności oraz sposób prezentacji treści hydrograficznej ograniczają ich przydatność w analizach przestrzennych.59112