Rzym i Warszawa w podróżach Zygmunta Krasińskiego

Zygmunt Krasiński należy bez wątpienia do grona polskich romantyków, realizujących topos homo viator. Większość życia spędził on bowiem na kolejnych europejskich wyprawach – bywał częstym gościem w Genewie, Rzymie Florencji, Wenecji i Neapolu, a niekończące się wędrówki z czasem stały się jego znakiem rozpoznawczym. Krasiński zmaga się ze światem i samym sobą, szukając w kolejnych odwiedzanych miejscach choćby chwilowej ulgi i wytchnienia. Próba wypełnienia wewnętrznej pustki wrażeniami z kolejnych miejsc podróży nie przynosi jednak rezultatów – przeciwnie – przestrzeń aktualnego pobytu staje się nowym ośrodkiem cierpienia, równocześnie odbiciem i powodem wewnętrznej męki, której nie przestaje odczuwać. Poczucie niespełnienia i rozdarcia, których boleśnie doświadcza, realizuje się także w planie podejmowanych wypraw, w których szczególne miejsce zajmują Rzym i Warszawa. Stosunek autora Irydiona do obu znaczących dla niego miejsc nie jest jednoznaczny, a ambiwalentne ich postrzeganie staje się wyrazem ogólnej niemożności pogodzenia sprzecznych dążeń. Znacząca obecność opisów przestrzeni włosko-polskiej na kartach bogatej korespondencji motywuje do poszukiwania odpowiedzi na pytanie o ich miejsce w biografii Krasińskiego, pozwalająca także wnioskować na temat niektórych aspektów. psychiki ich twórcyRome and Warsaw in Zygmunt Krasiński’s travels Zygmunt Krasiński undoubtedly belonged to the circle of Polish Romantic poets who followed their version of Homo viator motif, for he spent most of his life touring around Europe. He was a frequent guest in Geneva, Rome, Florence, Venice and Naples and with the passing time his never-ending wanderings became his distinguishing mark. Zygmunt Krasiński struggled with the world and with himself, yearning for at least temporary relief and rest in successive places he kept visiting. Attempts to fill his inner emptiness with new images of different locations failed to bring any results. On the contrary, the places where he was currently staying became new centers of pain for him. They represented at the same time the reflection and the reason of his internal agony which he never ceased to experience. His painful feelings of frustration and being torn apart can also be observed in the schedule of his tours in which Rome and Warsaw featured predominantly. The attitude of Irydion’s author to both places, that were so significant to him, was not clear cut. His ambiguous perception of both cities reflects his all-embracing inability to reconcile his contradictory aspirations. The large number of descriptive passages portraying the Polish-Italian space, that can be found in Krasiński’s letters, motivates us to investigate the issue of how important these cities were in his life. Additionally, descriptive passages found in his correspondence offer interesting insight into the author’s psychological life