Moralens krav og eksistensens grenser : Opprop for eit offer sin rett til ikkje å tilgje

Denne oppgåva drøftar om det er moralsk legitimt for eit offer å ikkje tilgje. I boka Jenseits von Schuld und Sühne skildrar Jean Amèry sine eigne erfaringar som Holocaustoverlevande og vidare korleis han nekta å tilgje det han vart utsett for i nazistane sine konsentrasjonsleirar under andre verdskrig. At Amèry opplevde å ikkje få høyring for posisjonen sin, men snarare vart utsett for eit tilgjevingsjag i etterkrigstida, dannar utgangspunktet for kva spenningar eg freistar å undersøkja i denne oppgåva. Feltet for diskusjonen vil med dette dreia seg om dei komplekse spenningane mellom offerets erfaring av krenking og den moralske verdien av ei tilgjeving. Desse spenningane synest i hovudsak å handla om ei kløft som oppstår mellom det partiske offeret sine erfaringar og moralske krav på den eine sida, og samfunnet som ein upartisk moralsk instans på den andre sida. Eg kastar lys over denne kløfta både ved å drøfta Arendt sine analysar av offeret sine eksistensielle erfaringar som den moralsk viktige ståstaden i møtet med overgrep, i tillegg til å diskutera synet på tilgjevinga sin moralske verdi som eit håp for framtida. Eit viktig overordna spørsmål vil vera om eit offer si erfaring av krenking nokon gonger kan seiast å setja krav til moralen