«Το θεατρικό παιχνίδι και η επίδρασή του στις διαμαθητικές σχέσεις στο Δημοτικό Σχολείο»

Στην παρούσα εργασία επιχειρήθηκε εννοιολογικός προσδιορισμός του θεατρικού παιχνιδιού, ως μορφή της διά του θεάτρου αγωγής, με τα χαρακτηριστικά του οργανωμένου, κατευθυνόμενου, διευρυμένου με σκηνική παρουσίαση δρώμενων, ομαδικού παιχνιδιού δραματικής/θεατρικής έκφρασης. Εξετάστηκε ειδικότερα η επίδρασή του στις κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των μαθητών/ριών της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου, από την προοπτική της αλληλοαποδοχής, όπως και της ομαδικής συνοχής.Τα μέσα συλλογής των δεδομένων, που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν η ημιδομημένη συνέντευξη και η ημιδομημένη παρατήρηση. Για την επεξεργασία τους επιλέχθηκε ως ποσοτική προσέγγιση βασικά η κοινωνιομετρία και ως ποιοτική η ανάλυση περιεχομένου.Η εμπειρική έρευνα συμφωνώντας, σε γενικές γραμμές, από άποψη ευρημάτων με άλλες αντίστοιχες εντόπισε μέτριο βαθμό επίδρασης του θ.π. στην προαγωγή της αλληλοαποδοχής και της ομαδικής συνοχής, αλλά και μικρό βαθμό στην παραμονή, ακόμη και την ανάπτυξη τάσεων απόρριψης ή παραμέλησης.This thesis aimed at clarifying the concept of structured, tutored, stage-extended group operated dramatic play as a way of education through theatre and drama, as well as examining its effect on 6th grade Elementary School pupils’ peer relations, from the perspective of acceptance and group cohesion. The data firstly were collected using both the semi-structured interview and the semi-structured observation. Then they were analyzed through the use of sociometry as the main quantitive approach and content analysis as a qualitive approach.The research findings, being generally in agreement with previous ones, were referred to a moderate degree of impact of the dramatic play on the advancement of acceptance among peers as well as on that of group cohesion whereas a small degree of remaining and development of rejection or neglection tendencies was reported