Το θέατρο ως μέσο επιβολής και αντίστασης στα χρόνια του Ολοκληρωτισμού (1967-1974)

Η ανάδειξη του κοινωνικού ρόλου του θεάτρου, σε μια ιστορική περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη πολιτικά για την Ελλάδα. Η επιβολή δικτατορίας είναι η συνέπεια μιας σειράς αλυσιδωτών γεγονότων που ξεκινούν από αρχές του 20ου αιώνα σε μια ιστορική συνέχεια, η οποία αναδεικνύει έντονα την εσωτερική και εξωτερική πολιτική και εθνική κρίση στην Ελλάδα. Η δικτατορία του 1967 με την αντιδημοκρατική πολιτική περιορίζει, ελέγχει και απαγορεύει κάθε είδους ελεύθερη ατομική και κοινωνική δράση. Το θέατρο ως ένα κοινωνικό και ατομικό εκφραστικό μέσο επιβαρύνεται αυτή την περίοδο με τον ρόλο του φορέα πολλαπλών και διαφορετικών μηνυμάτων, επηρεάζοντας και οδηγώντας ανάλογα την περίσταση υπέρ αντίστασης ή αποδοχής δικτατορίας προσδίδοντας συγκεκριμένη σκοπιμότητα στη θεατρική δράση