Eremici i pustelnicy w Polsce średniowiecznej. Wybrane zagadnienia

Hermits and anchorites played an important role in the history of Polish monasticism. In the 18th century, anchorite ideas were realized in the Premonstratensian (Bl. Bronislava) and Franciscan Rule (Bl. Salomea). In contrast, the impact of the Cartusian Oder proved rather limited.W dziejach monastycyzmu polskiego w średniowieczu eremici i pustelnicy odegrali ważną rolę. Pierwszymi znanymi z imion eremitami w Polsce byli mnisi tworzący tzw. Erem Pięciu Braci. Żywot Pięciu Braci Męczenników napisany przez Brunona z Kwerfurtu jest najstarszym źródłem ukazującym eremitów w Polsce. Pozwala na ukazanie osób, które przyczyniły się do założenia eremu, okoliczności jego powstania i składu personalnego. Podstawą działania pierwszych eremitów w Polsce była reguła św. Benedykta obostrzona przez św. Romualda. Ich erem powstał prawdopodobnie w Mię­dzyrzeczu. Na kształtowanie się postaw pustelniczch miał także wpływ monastycyzm bizantyjski, o czym świadczy przykład sw. Andrzeja Świerada. On i jego naśladowcy działali w ziemi sądeckiej i na Słowacji. Można domniemywać istnienia w XI w. pustelników także pod Krakowem. W XIII w. ideały pustelnicze realizowano w ramach reguły premonstrateńskiej (Bł. Bronisława) i franciszkańskiej (bł. Salomea). Słabe okazało się, natomiast, oddziaływanie zakonu kartuzów