First-order politeness untuk melihat kefahaman kesantunan bahasa dalam kalangan pelajar pascasiswazah Melayu Muslim

Brown dan Levinson (1978/87) telah membina satu konsep kesantunan secara universal. Bagi mereka, masyarakat di mana-mana sahaja perlu memahami atau mengukur tahap kesantunan berdasarkan teori yang mereka bina. Namun demikian, kajian terkini mengatakan sebaliknya, iaitu tidak ada satu maksud kesantunan bahasa yang seragam. Pendekatan Brown dan Levinson dianggap pendekatan tradisional, dan kini pengkaji bahasa beralih kepada pendekatan diskursif yang lebih moden. Antara prinsip utama dalam pendekatan diskursif ialah perbezaan antara tafsiran peserta (first-order politeness) dengan tafsiran pengkaji (second-order politeness). Dalam konteks Malaysia, Suraiya Mohd. Ali (2004) telah mengkaji perbezaan konsep kesantunan bahasa dalam kalangan kaum China, India dan Melayu. Beliau mendapati ketiga-tiga kaum tersebut berbeza dari segi konsep kesantunan disebabkan perbezaan budaya dan kaum. Walau bagaimanapun, kajian ini 1 pula meneliti konsep kesantunan dalam kalangan kaum dan agama yang sama, iaitu kaum Melayu yang beragama Islam. Pengkaji berpendapat bahawa walaupun daripada kaum dan agama yang sama, perbezaan konsep kesantunan bahasa tetap wujud. Hal ini disebabkan perbezaan seperti latar belakang bidang pengajian, didikan oleh ibu bapa di rumah, taraf sosioekonomi (kemiskinan dan kekayaan), kedudukan geografi bandar dan luar bandar, dan sebagainya. Pendekatan firstorder politeness berupaya memperlihatkan kepelbagaian itu kerana soal selidik yang diedarkan bersifat terbuka