Kedudukan wahyu dan akal dalam penghujahan berdasarkan ilmu mantik

Makalah ni tertumpu kepada perbincangan tentang kedudukan akal dan wahyu dalam penyelidikan berteraskan Islam. Dalam penyelidikan lazim Sains Kemasyarakatan, hanya akal menjadi sandaran untuk dalil dan sumber teori ilmu (epistemologi). Penyelidikan lazim ini menolak wahyu. Dalam Islam, disepakati bahawa wahyu mestilah diletakkan sebagai dalil dan sumber teori ilmu (epistemologi) yang utama mengatasi akal. Justeru, bagaimanakah kedudukan wahyu dan akal dalam penyelidikan berkaitan Islam? Bagi menjawab persoalan ini, ilmu mantik digunakan sebagai rujukan. Ilmu mantik merupakan ilmu yang menyusun berkenaan kaedah penaakulan dalam Islam. Mantik juga ada menyusun kaedah pendalilan yang boleh digunakan dalam berhujjah. Persoalannya apakah kedudukan akal dalam penyelidikan berteraskan Islam? Bagaimanakah kaedah penyelidikan Islam menyusun kedudukan akal dan wahyu dalam penyelidikan Islam? Bagi menjawab persoalan ini, kertas kerja ini akan menggunakan kajian perpustakaan dan analisis tekstual untuk menganalisis kedudukan wahyu dan akal menurut ilmu mantik. Makalah ini akan melihat definisi akal dan wahyu dalam Islam. Kemudian dianalisis kedudukan akal dan wahyu dalam perbincangan ilmu mantik untuk diguna pakai sebagai kaedah dalam penyelidikan berteraskan Islam. Mantik dilihat dapat merungkaikan kekeliruan antara kedudukan akal dengan wahyu dalam penyelidikan. Begitu juga dibincangkan bagaimanakah wahyu boleh digunakan dalam menjalankan penyelidikan berkaitan Islam menurut kaedah penyelidikan Islam. Hasil kajian ini mendapati bahawa ilmu mantik ada mengiktiraf dalil naqli dan dalil aqli. Akal sebenarnya mendapat pengiktirafan dalam Islam tetapi tidak melebihi kedudukan wahyu. Sebaliknya, wahyu memainkan peranan yang penting dalam menjalankan penyelidikan berkaitan Islam. Namun dalam menggunakannya terdapat kaedah yang tertentu dalam menggunakan wahyu tersebut