Kepelbagaian dialek dalam bahasa Melayu: analisis tatatingkat kekangan

Makalah ini bertujuan untuk meneliti alternasi fonologi yang didorong oleh kekangan syarat koda dalam enam dialek daerah bahasa Melayu, iaitu dialek Johor, dialek Kedah, dialek Perak, dialek Melaka, dialek Kelantan dan dialek Sarawak. Data kajian dianalisis dengan menggunakan pendekatan berdasarkan kekangan daripada teori optimaliti (seterusnya TO). Kebanyakan dialek Melayu didapati tidak membenarkan segmen likuida menduduki posisi koda suku kata. Kehadiran koda segmen yang tidak digemari ini biasanya ditangani dengan tiga strategi utama, iaitu pengguguran-K, rumus perubahan fitur, dan peleburan segmen. Setiap dialek Melayu menggunakan strategi yang berbeza untuk menangani masalah segmen di koda ini yang akhirnya menghasilkan variasi fonologi dalam dialek-dialek tersebut. Dalam TO pengekangan sesetengah segmen daripada menduduki posisi koda dikawal oleh kekangan yang dikenali sebagai SYARAT KODA. Pematuhan SYARAT KODA melalui tiga strategi yang disebut di atas melibatkan pengengkaran kekangan MAKS-IO, IDENT-IO, dan UNIFORMITI. Kemunculan pelbagai dialek dalam bahasa Melayu dianalisis dalam kajian ini sebagai hasil daripada perbezaan tatatingkat kekangan kepurnaan bentuk yang terdapat dalam nahu sesuatu dialek itu