Erlent tónfall eftir heiladrep [sjúkratilfelli]

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenÞrjátíu og sjö ára gömul kona veiktist með skyndilegri taltruflun. Hún gat hvorki tjáð sig munnlega né skriflega en fannst hún skilja það sem við hana var sagt og geta hugsað það sem hún vildi segja. Daginn eftir var hún farin að tala aftur en með óeðlilegu tónfalli og áherslum. Hún var einnig þvoglumælt og hafði málfræðistol. Við skoðun tveimur dögum síðar fundust engin brottfallseinkenni utan taltruflana og tölvusneiðmynd af höfði var eðlileg. Sex vikum eftir fyrstu einkenni var konan lögð inn á endurhæfinga- og taugadeild Sjúkrahúss Reykjavíkur til ítarlegri rannsókna. Þá var tónfall tals með nokkuð sterkum erlendum hreim. Rödd var hás og rám en tónstyrkur var góður. Áherslur og lengd hljóða voru ekki í samræmi við íslenska málvenju og oft fengu öll atkvæði orða jafna áherslu. Hún kvað mjög skýrt að og í samfelldu tali varð ekki eðlilegur samruni hljóða. Henni gekk illa að breyta tónfalli í setningum eftir fyrirmælum og gekk illa að heyra mun á mismunandi tónfalli. Öll myndun stakra hljóða var þó eðlileg. Í 364 orða frásögn kom tvisvar fyrir að hún notaði eitt sérhljóð fyrir annað og einkenndi það tal hennar að nota raddað /r/ í stað óraddaðs /r/. Að auki einkenndist tal hennar af óeðlilega löngum sérhljóðum. Orðgleymska var mjög væg en að öðru leyti var mál fullkomlega eðlilegt og tal liðugt þó hún talaði fremur hægt. Engar vitsmunalegar truflanir voru til staðar. Bæði yrt og óyrt minni var eðlilegt, sjónræn úrvinnsla var góð og á óyrtu rökverkefni stóð hún sig betur en 75% samanburðarhóps. Tölvusneiðmynd af höfði, hjartalínurit og ómskoðun af hjarta voru án sjúklegra breytinga. Segulómun sýndi ummerki heiladreps ofan til á framanmiðjufellingu (gyrus pre-centralis) (mynd 1). Við ómskoðun á hálsæðum sást hvirfilstreymi og hraðaaukning á blóðstreymi í vinstri innri hálsslagæð. Hálsæðamynd sýndi stutta þrengingu á vinstri innri hálsslagæð. Þessi breyting er talin orsök segamyndunar og blóðreks til heila. Konan var sett á magnyl og fékk talþjálfun. Einkennin gengu vel til baka á næstu mánuðum og eru nú tæpast merkjanleg nema þeim sem þekkja til sögu hennar