Reregulering; de gevolgen van het soortenbeschermingsrecht voor het terrein- en natuurbeheer

De natuur- en terreinbeheerders hebben met Vogelbescherming Nederland onder regie het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit een gedragscode afgesproken. Deze is bedoeld om bij houtoogst de vogels en hun nesten te ontzien. De kern van deze afspraak is dat Vogelbescherming Nederland geen aanklacht indient tegen terreinbeheerders die bij de uitvoering van beheerwerkzaamheden vogels of nesten van vogels treffen als volgens de gedragscode is gewerkt. Het verstoren of verontrusten van vogels is op grond van de verbodsbepalingen van de Flora- en faunawet verboden en strafbaar gesteld. Naar verluidt is het de bedoeling om de gedragscode in een AMvB op te nemen en de betreffende code te laten gelden als een vrijstelling van de verbodsbepalingen van de Flora- en faunawet. De vraag is echter of een dergelijke gedragscode onder de vorm van een vrijstellingsregeling in juridische zin houdbaar is. Deze vraag vormt de centrale vraag van dit onderzoek. Omdat de grondslag voor een juridische bescherming van de soorten is verankerd in de Vogel- en Habitatrichtlijn, richt het onderzoek zich op de vraag of en hoeveel ruimte deze Richtlijnen laten voor een dergelijke gedragscode. De conclusie luidt dat de Richtlijnen zich niet verzetten tegen een vrijstellingsregeling die het natuur- en terreinbeheer mogelijk maakt, ook gedurende de broedperiode van vogels, op voorwaarde dat de duurzame instandhouding van de onderscheiden soorten gegarandeerd is. De Richtlijnen stellen namelijk de gunstige staat van instandhouding van de onderscheiden soorten als doelstelling centraal. Daarom is het de aanbeveling van dit onderzoek om de fluctuaties van de populaties van soorten en de invloed van het terrein ¿ en natuurbeheer op deze populaties goed te monitoren