Geïntegreerde bestrijding van cicaden in de glastuinbouw

Op verzoek van de werkgroep Strateeg van LTO Groeiservice en met financiering van het Productschap Tuinbouw begon Wageningen UR Glastuinbouw in mei 2005 met een onderzoek aan cicaden in kassen. De voorkomende soorten werden geïnventariseerd, en mogelijkhedenvoor zowel biologsiche als chemische bestrijding werden onderzocht. Vijf soorten uit de familie van de dwergcicaden Cicadellidae) werden geïdentificeerd: Empoasca decipiens (cotton, green of greenhouse leafhopper), Eupteryx atropunctata, Graphocephala fennahi (rhododendroncicade), Edwardsiana rosae (rozencicade) en Ribautiana teneerrima (bramecicade). Omdat onder glas Empoasca decipiens het meest voorkwam, heeft het verdere onderzoek zich op deze soort geconcentreerd. De in de literatuur genoemde natuurlijke vijanden van cicaden zijn betrekkelijk zeldzame organismen met specifieke eisen aan een milieu. De meest prominente daarvan zijn eiparasieten van de familie Mymaridae. In Nederlandse kassen is de sort Anagrus atomus (L.) waargenomen. In het algemeen bereikt men geen hoog parasiteringspercentage met deze sluipwespen. Het opsporen van de in het bladmoes verborgen cicade-eieren is vermoedelijk de kritische factor. In geforceerde lab-opstellingen werd predatie door generaliste predatoren waargenomen. In het veld zijn zowel nimfen als volwassen cicaden echter zeer beweeglijk en dus moeilijk te vangen . In een praktijkproef bleek de sluipwesp A. atomus zich onder kasomstandigheden te kunnen voortplanten. Er werd echter geen hoog parasiteringspercdentage bereikt. en de mogeljkheden om deze wesp effectief in te zetten tegen cicaden lijken dan ook gering. Onder laboratorium-omstandigheden werden 23 chemische en biologische middelen getest. De neonicotinoïden imidacloprid (Admire), thiacloprid (Calypso), thiamethoxam (Actara) en acetamiprid (Gazelle) waren zeer effectief, evenals het tot de oxidiazinen behorende indoxacarb (Steward). Deze middelen werkten zowel tegen de nimfen als tegen de volwassen cicaden. Het rupsenmiddel indoxacarb geldt als selectiever en veiliger voor natuurlijike vijanden dan de neonicotinoïde