The institutionalization of Common Foreign and Security Policy of European Union on the example pf European External Action Service

Wydział Nauk Politycznych i DziennikarstwaUnia Europejska (UE) Traktatem z Maastricht z 1992/1993 r. powołała Wspólną Politykę Zagraniczną i Bezpieczeństwa (WPZiB). Jej międzyrządowe usytuowanie oraz rozproszona struktura organizacyjna, sprawiły, iż przez wiele lat UE nie była postrzegana na arenie międzynarodowej, jako skuteczny gracz. Mimo, iż w sferze gospodarczej odniosła wiele sukcesów, aspekt polityczny wciąż był dyskusyjny. Powyższą sytuację zmienić miał Traktat z Lizbony, który wszedł w życie w 2009 r. W jego ramach wprowadzono istotną reformę WPZiB. Jego zapisy miały nadać siłę oraz jedność głosu UE na arenie międzynarodowej. Do najważniejszych zapisów w tym zakresie należało powołanie urzędu Wysokiego Przedstawiciela do Spraw Zagranicznych i Bezpieczeństwa oraz podległego mu korpusu dyplomatycznego w postaci Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ). Bardzo ważnym było również nadanie UE statusu organizacji międzynarodowej. Mimo, że ESDZ stała się koordynatorem unijnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, jej skuteczność w znacznej mierze uzależniona jest od: postaci Wysokiego Przedstawiciela, którego charyzma i doświadczenie wpływa na jej prowadzenie, a sukcesy i porażki odzwierciedlają się w jej ocenie; konstrukcji wewnętrznej uzależniającej szybkość reakcji, ale również wyraźnie precyzującej zależność hierarchiczną; bieżącej sytuacji międzynarodowej. Na całość wpływa fakt, iż WPZiB nie została wyjęta z nurtu międzyrządowego i to wciąż od państw członkowskich zależy na ile ESDZ będzie mogła się rozwijać i nadawać UE skuteczności i spójności. Dopiero, gdy owe państwa zdecydują się na wzmocnienie WPZiB, zmieni się również rola ESDZ. Wydaje się, że największy wpływ na postawę państw członkowskich wywiera sytuacja międzynarodowa. Obecne tendencje wzmacniania WPZiB wydają się potwierdzić ową tezę.European Union (EU), by Maastricht Treaty of 1992/1993, established Common Foreign and Security Policy CFSP to regulate and establish relationships with external world. Their intergovernmental situation and dispersed organizational structure caused that the European Union has not been perceived for many years in the international arena as an effective player. Despite its many successes in the economic sphere, political aspect was still disputable. Above situation was supposed to be changed by the Lisbon Treaty that entered into force in 2009. Within its framework, significant reform of CFSP was implemented. Its provisions were supposed to make voice of the European Union more unanimous and powerful. The most important provisions included the creation of the office of High Representative for Foreign and Security Affairs and subordinated diplomatic corps in the form of European External Action Service EEAS. Granting European Union the status of international organization was also very important. Although EEAS has become a coordinator of EU foreign and security policy, its effectiveness largely depends on: High Representative, whose charisma and experience affects its execution, and successes and failures are reflected in its assessment; internal structure affecting the speed of reactions, but also clearly specifying hierarchical dependence; current international situation. It is all affected by the fact that CFSP was not exempted from intergovernmental trend and development of EEAS and effectiveness and cohesion of the European Union still depend on the member states. Only when these countries decide to strengthen CFSP, the role of EEAS may also change. It seems that international situation has the highest impact on the attitude of the member states. Current tendencies of strengthening CFSP seems to confirm this thesis